“Από 'δω μέσα έχει περάσει κόσμος και κοσμάκης. Ιστορία; Ιστορίες να λες. Τόσες έχω να θυμάμαι. Μα η πιο συγκλονιστική είναι μία”, είπε ο ιδιοκτήτης έτοιμος να μας εξομολογηθεί τις εμπειρίες που χάραξαν τη ζωή του. “Ήταν το 1944 στην κατοχή όταν οι Γερμανοί στρατιώτες εισέβαλαν σε τούτο εδώ το χώρο. Συνέλαβαν τον ξάδερφο μου, μα εγώ ήξερα πως δεν είχε γίνει τυχαία. Μας είχε “δώσει” ο διερμηνέας τους, γιατί κάποτε ήθελε να μπει στον κινηματογράφο, αλλά ο ξάδερφος μου δεν τον άφησε γιατί δεν είχε εισιτήριο. Μας τη φύλαγε φαίνεται. Εγώ σηκώθηκα να υπερασπιστώ το συγγενή μου. Με συνέλαβε και εμένα. Μας οδήγησαν σε κάποιες φυλακές στην οδό Βουλιαγμένης. Ήμασταν ίσα με 300-400 νέοι. Εμένα με άφησαν γιατί ήμουν μικρός. Ο ξάδερφος μου γύρισε έπειτα από 3 με 4 χρόνια και γρήγορα πέθανε. Βλέπεις είχε προσβληθεί από φυματίωση. Αυτά δεν τα λογαριάζεις...”

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο penna.gr