Ας το παραδεχτούμε: όλοι μας φωνάζουμε κάποιες φορές στα παιδιά μας. Μερικοί από εμάς, τους φωνάζουμε πολύ πιο συχνά από όσο θα θέλαμε. Αλλά τι άλλο να κάνουμε όταν, για παράδειγμα, το 3χρονο πιτσιρίκι μας ρίχνει τις κάλτσες του στην τουαλέτα (και μετά τραβάει και το καζανάκι), τα δίδυμα μαλλιοτραβιούνται ή το 6 ετών παιδί μας κάνει δέκα ώρες να φορέσει το μπλουζάκι του και είναι ήδη η ώρα που χτυπάει το κουδούνι του σχολείου; Ακόμα κι όσοι δεν... ουρλιάζουν, πολύ συχνά ανεβάζουν τον τόνο της φωνής τους όταν μιλούν στα παιδιά γιατί κάτι τους έφτασε στα όριά τους. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι μετά πονάει ο λαιμός μας και έχει χαλάσει η διάθεσή μας -και η ατμόσφαιρα στο σπίτι. Το πιο σημαντικό είναι ότι το να βάζουμε τις φωνές σπάνια έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο mamamia.gr