Η κηδεία του Τάκη Λαϊνά, θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη στις 15.30 στη Νέα Σμύρνη.

Ο Τάκης ήταν πολύ αγαπημένος και πολύ παλιός φίλος και εξαιρετικός γραφιάς. Με άποψη, με αντικειμενικότητα, με τεκμηρίωση. Άνθρωπος με βαθειά και πλατειά παιδεία που κάλυπτε όχι μόνο τον επαγγελματικό του χώρο, δηλαδή την δημοσιογραφία και τη ναυτιλία, αλλά και τις τέχνες, τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία, τη μουσική, το σινεμά. 

Ο Τάκης λάτρευε τη ζωή και τη ρουφούσε χωρίς όριο. Έκαιγε το κερί και από τις δυο μεριές και το έκαψε γρήγορα. Έφυγε σε ηλικία 58 ετών, πολύ νωρίς, αλλά τουλάχιστον έζησε όπως ήθελε, έζησε μια ζωή γεμάτη, σχεδόν περιπετειώδη. 

Πάντα αισιόδοξος, πάντα έτοιμος για ένα καλό γέλιο, πάντα πρόθυμος για μια νέα περιπέτεια. Με την οικονομική κρίση, τόλμησε κάτι που λίγοι τολμούν στα 50 τους, έφυγε στην Αφρική και εργάστηκε στην Γκάνα ως μάνατζερ ενός ελληνοαφρικανικού κονσόρτιουμ ναυτιλιακών επιχειρήσεων. Λάτρεψε τη Γκάνα και η πρώτη κουβέντα που μου είπε φθάνοντας εκεί και πατώντας για πρώτη φορά το πόδι τους στην Αφρική, ήταν οτι ένοιωθε πως γύρισε σπίτι του. Έτσι ένοιωσε την Αφρική ο Τάκης. Την έλεγε Mama Africa.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα όταν τελείωσε το συμβόλαιο του στη Γκάνα, εργάστηκε στη ναυτιλιακή εταιρία του καλού του φίλου Νίκου Τσάκου μέχρι τέλους.

Ο Τάκης ήταν δημοσιογράφος, όχι μόνο εξ επαγγέλματος, αλλά μέχρι το μεδούλι. Από τη φύση του ήταν φιλοπερίεργος, είχε την μανία της διαρκούς επιμόρφωσης, έψαχνε τις αιτίες των πραγμάτων και την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα γεγονότα. Ακόμη και όταν δούλευε στην άλλη του καριέρα, ώς στέλεχος ναυτιλιακών εταιριών, πάντα παρέμενε δημοσιογράφος, πάντα μας ενημέρωνε για ειδήσεις, πάντα παρακολουθούσε τις εξελίξεις, τόσο στην Ελλάδα, όσο - και περισσότερο - στο εξωτερικό. 

Το φάσμα των γνώσεων του ήταν ευρύτατο και η συνδυαστική του δυνατότητα επίσης μοναδική. 

Έντιμος και υπεράνω χρημάτων, δεν απέκτησε ποτέ πλούτο, αλλά πάντα με το εξαιρετικό γούστο και τον πλούτο του μυαλού και της καρδιάς του, ζούσε σαν τον πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο. Όταν είχε στην τσέπη του χρήματα τα ξόδευε αφειδώς για τους άλλους. Ήταν ο άνθρωπος που θα έβγαζε τη γραβάτα του και θα σου τη χάριζε αν σου άρεσε. Ήταν ο άνθρωπος που θα έδινε τα τελευταία του ευρώ για να πάρει ένα ζευγάρι παπούτσια σε ένα ξυπόλητο παιδάκι. Λάτρευε τα πιστιρίκια και θαύμαζε τα τεμπέλικα σκυλιά που λιάζονταν ξαπλωμένα όλη μέρα και έλεγε πάντα όταν τα έβλεπε “σκυλίσια ζωή”, σκασμένος στα γέλια, αλλά με κάποια ζήλια για την ανέμελη ζωή τους. Λάτρευε την ανεμελιά και τη θεωρούσε ώς υπέρτατη κατάκτηση.

Αγαπητός σε όλους, ο Τάκης είχε πολλούς φίλους που θα τον θυμούνται πάντα. Είναι πραγματικά αδύνατον σε όποιον τον γνώρισε να ξεχάσει τον Τάκη, αποκλείεται να μην είχε περάσει μαζί του κάποιες στιγμές σκασμένος στα γέλια, να μην είχε ακούσει κάποιες ιδιοφυείς ατάκες, να μην είχε υποστηριχθεί ψυχολογικά σε μια δύσκολη στιγμή από τον φιλόσοφο Τάκη που πάντα έβλεπε την θετική πλευρά της ζωής, πάντα είχε μια καλή κουβέντα και μια σοφή συμβουλή για να σε στηρίξει στις δύσκολες στιγμές.

Για εμάς τους φίλους του η απώλεια του Τάκη είναι μεγάλη. Θα τη συνειδητοποιούμε σιγά - σιγά στο μέλλον γιατί είναι βέβαιον οτι πάντα θα έρχεται στο μυαλό μας και θα τον αναζητούμε στις αναμνήσεις μας. 

Ανθρώπους σαν τον Τάκη Λαινά δεν βρίσκεις εύκολα, ήταν μοναδικός και είμαστε τυχεροί όλοι εμείς οι φίλοι του που τον γνωρίσαμε, που απολαύσαμε την παρέα του και που μοιραστήκαμε τη ζωή του και τη σοφία του.

Κάθε ημέρα για τον Τάκη ήταν η αρχή μιας νέας περιπέτειας. Πάμε και θα δούμε, έλεγε, ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει. Το ίδιο πίστευε και για τον θάνατο. Είναι ένα νέο ταξίδι, μια στροφή του δρόμου, μια έκπληξη, μια νέα πορεία σε άλλη διάσταση.

Τώρα ταξιδεύεις σε μια νέα περιπέτεια, καλό δρόμο αγαπημένε μου φίλε Τάκη. Θα μας λείψεις πολύ.

Γρηγόρης