Στο πλαίσιο των επικείμενων συναντήσεων για τη διαπραγμάτευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) του 2018, ο ΣΕΒ θέτει από τη μεριά του τα βασικά σημεία προς συζήτηση.
Συγκεκριμένα, οι 7 προϋποθέσεις για την επανεκκίνηση του κοινωνικού διαλόγου και την αύξηση των εισοδημάτων στο μέλλον που θέτει ο ΣΕΒ έχουν ως εξής:
1. Το Μέλλον της Εργασίας.
2. Επανεκκίνηση Επιχειρήσεων - Διάσωση Θέσεων Εργασίας.
3. Δίκαιη και ανταποδοτική ασφάλιση εργαζομένων: Σύσταση Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης.
4. Χρηματοδότηση του Συστήματος Επαγγελματικής Κατάρτισης, των Συνδικαλιστικών Φορέων και των Ινστιτούτων τους.
5. Διαιτησία: Συμφωνία για ένα νέο Σύστημα.
6. Σύσταση Συμβουλίου Τριμερούς Διαβούλευσης (ΔΣΕ 144).
7.Συμφωνία Πλαίσιο με Κατευθυντήριες Γραμμές για Αποτελεσματικές Συλλογικές Διαπραγματεύσεις.
Αναλυτικά σε ανακοίνωσή του ο ΣΕΒ επισημαίνει τα εξής:
Στόχος όλων μας στην αυγή του 2018, μετά από μια από τις πιο δύσκολες περιόδους οικονομικής κατάρρευσης στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, και αφού διορθώθηκαν θεμελιώδεις μακροοικονομικές ανισορροπίες, είναι να μετατρέψουμε τα ασταθή βήματα προς την ανάπτυξη και την αύξηση της απασχόλησης σε στέρεες πολιτικές που θα οδηγήσουν σε δυναμική και διατηρήσιμη οικονομική ανάπτυξη και ευημερία για όλους. Η αναβίωση του κοινωνικού διαλόγου μεταξύ Πολιτείας, εργοδοτών και εργαζομένων σε νέες βάσεις πρέπει να δίνει προτεραιότητα στη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και την παραγωγή διεθνώς εμπορευσίμων προϊόντων και υπηρεσιών. Η συναίνεση γύρω από αυτόν τον όρο αποτελεί συνθήκη επιβίωσης για την Ελληνική οικονομία, προκειμένου η ανάκαμψη να πάψει να είναι εύθραυστη και θεμελιώδεις διαρθρωτικές προκλήσεις στη λειτουργία κράτους και αγοράς να θεραπευθούν.
Ο ΣΕΒ θεωρεί ότι οι κορυφαίες οργανώσεις των κοινωνικών εταίρων πρέπει να στοχεύουν με ενεργητικό τρόπο στην επίτευξη των προϋποθέσεων για την αύξηση βιώσιμων θέσεων εργασίας και για τη βελτίωση των εισοδημάτων. Η πρόσφατη "διακήρυξη της Κωνσταντινούπολης" του ILO θέτει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο για τις πολιτικές που πρέπει να υποστηρίξουμε ή ακόμη και να διαμορφώσουμε υπό μορφή προτάσεων. Για να μπορέσουμε να συνεισφέρουμε ενεργητικά στον στόχο αυτό, ο ΣΕΒ με επιστολή που απηύθυνε ο Πρόεδρος του στους Προέδρους των Κοινωνικών Εταίρων που συνάπτουν την ΕΓΣΣΕ αποτύπωσε 7 ζητήματα που είναι σκόπιμο να συζητηθούν στο πλαίσιο των επικείμενων συναντήσεων για τη διαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ του 2018. Στην πράξη, αυτό θα ενεργοποιήσει το Βήμα Συνεργασίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 8 της ΕΓΣΣΕ 2008, αλλά και σύμφωνα με το πνεύμα της κοινής Δήλωσης των Ευρωπαίων Κοινωνικών Εταίρων στο Gothenburg. Η έναρξη και κατάληξη ενός τέτοιου δομημένου διαλόγου με ουσιαστικές συναινέσεις γύρω από τους 7 προτεινόμενους άξονες, θα συμβάλλει καθοριστικά στη βελτίωση της παραγωγικότητας της Ελληνικής αγοράς εργασίας και θα ανοίξει το δρόμο για τις αναγκαίες αυξήσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Η ελληνική κοινωνία πρέπει να προχωρήσει σε ριζικές μεταρρυθμίσεις με την ελληνική οικονομία εν πτήσει, για να την κρατήσει σε ανορθωτική πορεία. Βιώσιμη λύση στην ελληνική κρίση απασχόλησης είναι μία ολοκληρωμένη στρατηγική που θα υποστηρίζει την ανάπτυξη του τομέα διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και υπηρεσιών, αυξανόμενης προστιθέμενης αξίας, ο οποίος παράγει, εξάγει και δημιουργεί βιώσιμες θέσεις εργασίας. Αυτό είναι θεμελιώδες ώστε, εν μέσω διεθνών τεχνολογικών ανακατατάξεων, να μην εγκλωβιστεί η Ελλάδα στις χώρες περιορισμένης παραγωγικής βάσης, χαμηλών ειδικοτήτων και χαμηλών μισθών. Αυτό χρειάζεται, μεταξύ άλλων, και το κατάλληλο πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς εργασίας και ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων.
Είναι κρίσιμο επίσης να κατανοήσουμε ότι η απουσία, η καθυστέρηση ή η ακύρωση μεταρρυθμίσεων πλήττουν την εγχώρια συνολική ανταγωνιστικότητα και έχουν άμεσες παρενέργειες στις αμοιβές που μπορεί να λαμβάνει ο Έλληνας εργαζόμενος και στον αριθμό των βιώσιμων και ποιοτικών θέσεων εργασίας που είναι διαθέσιμες στους οικονομικά ενεργούς πολίτες της χώρας. Διότι ελλείψει όλων των άλλων μεταρρυθμίσεων, η πίεση της προσαρμογής μεταφέρεται στο εργατικό κόστος. Κι αυτό συνέβη και συμβαίνει με όλα τα μνημόνια και το μίγμα πολιτικής τους.
Η οικονομία μας την μεταμνημονιακή περίοδο, χρειάζεται μια πολιτική μεταρρυθμίσεων για την απασχόληση, την αγορά εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις, εγχώριου σχεδιασμού και, κυρίως, ιδιοκτησίας. Για να διαμορφωθεί και να λειτουργήσει αυτή η στρατηγική χρειάζεται και το κατάλληλο πλαίσιο κοινωνικού διαλόγου. Ο κοινωνικός διάλογος, δηλαδή κατ’ αρχήν ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων, εργοδοτών και εργαζομένων, είναι κομβικός σε αυτήν την διαδικασία και πρέπει να διευρυνθεί με άλλα ζητήματα, πέρα και πάνω από το στενό προσδιορισμό του κατώτατου μισθού, για τον οποίο ήδη έχει καθορισθεί, αλλά δεν έχει ακόμη εφαρμοσθεί, νέο ρυθμιστικό πλαίσιο. Τέτοια ζητήματα είναι το ασφαλιστικό, η εκπαίδευση, η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού και η επιχειρησιακή απόδοση, η υπερφορολόγηση, η επιχειρηματική μεγέθυνση, η αποτελεσματική επίλυση των συλλογικών διαφορών.
Τέτοια είναι και τα 7 ζητήματα που προτείνεται να συζητηθούν στο πλαίσιο των επικείμενων συναντήσεων για τη διαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ του 2018, τα οποία αναλύονται στην συνέχεια και είναι:
1. Το Μέλλον της Εργασίας.
2. Επανεκκίνηση Επιχειρήσεων - Διάσωση Θέσεων Εργασίας.
3. Δίκαιη και ανταποδοτική ασφάλιση εργαζομένων: Σύσταση Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης.
4. Χρηματοδότηση του Συστήματος Επαγγελματικής Κατάρτισης, των Συνδικαλιστικών Φορέων και των Ινστιτούτων τους.
5. Διαιτησία: Συμφωνία για ένα νέο Σύστημα.
6. Σύσταση Συμβουλίου Τριμερούς Διαβούλευσης (ΔΣΕ 144).
7.Συμφωνία Πλαίσιο με Κατευθυντήριες Γραμμές για Αποτελεσματικές Συλλογικές Διαπραγματεύσεις.