Μάλιστα ο ΟΟΣΑ αναφέρεται στην αγορά εργασίας, που αναμένεται να βρεθεί στο επίκεντρο της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς στο φόντο της πρόθεσης της κυβέρνησης να προχωρήσει σε αύξηση του κατώτατου μισθού. Ο ΟΟΣΑ ξεκινά με τη διαπίστωση είναι ότι οι νέες θέσεις εργασίας είναι κυρίως προσωρινής και μερικής απασχόλησης, με μικρότερη εξειδίκευση από αυτές που χάθηκαν στην κρίση. Όπως αναφέρει, ο κατώτατος μισθός καλύπτει  πάνω από το 50% του ιδιωτικού τομέα, με αποτέλεσμα οι ακαθάριστες αποδοχές να είναι χαμηλότερες από όριο φτώχειας για τετραμελή οικογένεια, δηλαδή κάτω από τα 656 ευρώ.

Ωστόσο η γενική σύσταση του ΟΟΣΑ είναι ότι η ενεργοποίηση των συλλογικών συμβάσεων θα πρέπει να «πατάει» στις διεθνείς πρακτικές, έτσι ώστε να μη δημιουργηθούν αντικίνητρα στην απασχόληση.

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, οι νέες κλαδικές (επαναφορά μετά από Μνημόνιο) πρέπει να προσαρμοστούν στα δεδομένων των μικρών επιχειρήσεων. Παρατηρεί, δε, ότι μόνο μερικές χώρες επιτρέπουν επεκτασιμότητα, κατά περίπτωση και υπό αυστηρές προϋποθέσεις.

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της Πορτογαλίας του Μάριο Σεντένο, όπου απαιτείται η υπογραφή από το 50% εργαζομένων και το 30% μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Οι προτάσεις

Ο ΟΟΣΑ μάλιστα σε μια σειρά από συστάσεις για τις νέες κλαδικές:

• να δίνεται άδεια σε επιχειρήσεις για καθορισμό λεπτομερειών π.χ. μικρότερους μισθούς, ευελιξία ωραρίου
• πέρα από τις ελάχιστες προϋποθέσεις επεκτασιμότητας να προβλέπεται και ουδέτερο όργανο για έγκριση επεκτασιμότητας (όχι αυτόματη επεκτασιμότητα)
• καλλίτερη προστασία απασχόλησης: ρήτρες που επιτρέπουν σε επιχειρήσεις να προσαρμόσουν όρους συμβάσεων π.χ. λόγω οικονομικών δυσκολιών
• υπέρ ενίσχυσης ρόλου «ενώσεων προσώπων» (για επιχειρησιακές συμβάσεις)
• προτιμότερη η σύνδεση υποκατώτατου μισθού με την εμπειρία και όχι την ηλικία (τα στοιχεία μπορούν να αντλούνται από ΕΡΓΑΝΗ).

Γιώργος Αλεξάκης