ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Υπέρ ενός Νόμου που να επιβάλλει το Κάπνισμα

14:36 - 01 Σεπ 2010 | Στράτος Σιαφολέας
Θυμάμαι το αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής εν ώρα μαθήματος. Κάπου στο μέσο, όχι πολύ ψηλά, καθηλωνόταν ένα σύννεφο καπνού από τσιγάρο. Ήταν ένα είδος επαναστατικού δικαιώματος. Από εκείνα τα δικαιώματα που "με αγώνες ΚΑ-ΤΑ-ΧΤΑ-ΜΕ-ΤΑ-ΔΙ-ΚΑΙ-Ω-ΜΑ-ΤΑ-ΜΑΣ." Τα έχω φωνάξει δηλάδη αυτά, μπουνιά στον άερα, μούσια, αμπέχονα, όλο το λουκ

.

Μετά πήγαμε και αλλού και είδαμε και άλλα πράγματα. Ότι πχ δεν είναι δικαίωμα το "πολιτικό πέντε", αλλά καταδίκη! (Άμα δε ξέρετε τι είναι το "πολιτικό πέντε" τόσο το καλύτερο.  Άμα ξέρετε τι είναι τόσο το χειρότερο.Οι πρώτοι μπορείτε το μαντέψετε γιατί είναι μια φαμφάρα που επιχειρεί να αναγορεύσει σε δικαίωμα μια ηλιθιότητα). Αλλά να μην αλλάζω θέμα τώρα.

Κάποιοι τυχεροί πήγαμε λοιπόν και Αμερική και Αγγλία και Γαλλία και Ιρλανδία και είδαμε και τύπους που ήταν μάγκες και ζόρικοι, είχαν παίξει και μπουνιές στη ζωή τους, είχαν ανεβεί βουνά, είχαν κατεβεί θάλασσες, είχαν και τατουάζ και κόκκινα μαλλιά, και μάσαγαν σίδερα και κάποιοι κάπνιζαν.

Αλλά κανείς μέσα στο εστιατόριο. Κανείς μας δε τόλμησε να τους πεί ούτε κορόιδα, ούτε υστερικούς, ούτε μαλακούς.

Δηλαδή μιλάμε για στοιχειώδη πράγματα.

Θυμάμαι ακόμα προ-περυσι καλοκαίρι να επιστρέφω από τις διακοπές μου και να κοιμάμαι στο σαλόνι ("σαλόνι") κάποιου πλοίου. Κοιμήθηκα στο σαλόνι, και δυο λιμάνια μετά ξύπνησα σε θάλαμο αερίων καπνού. Και όταν παραπονέθηκα στους πλαινούς μου ότι ήταν στο χώρο των μη καπνιζόντων και δε μπορώ να αναπνεύσω γιατί είχα άσθμα (μούφα το 'πα - λέω θα κολώσουν δε μπορεί) μου είπαν αν έχω άσθμα να κάθομαι στο κατάστρωμα.

Δε μασάει ρε ο Έλληνας, μόνο ο φλώρος ο Ιρλανδός που δε καπνίζει στη pub πια. Λέμε τώρα.

Αυτή είναι μια συνοπτική ιστορία για τους καπνιστές και την καταγγελλόμενη "υστερία" των αντικαπνιστών και τον περίφημο τράχηλο του Έλληνα που αντικαπνιστικό νόμο δεν υποφέρει.

Έχω ένα θέμα εναντίον του καπνίσματος, αλλά αυτό δεν είναι με τους καπνιστές. Είναι με τις πολυεθνικές εταιρείες που πουλάνε το ΜΟΝΟ προϊόν στην αγορά που γράφει επάνω του ΠΩΣ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ. Όχι, σοβαρά τώρα, σκεφτείτε το: υπάρχει αμάξι, πλυντήριο, κουζίνα, στερεοφωνικό, κάτι ρε παιδί μου, που να στο πουλάνε και να σου λένε ότι άμα το χρησιμοποιήσεις κανονικά, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι θα εκραγεί, θα πάρει φωτιά, θα σε τινάξει το ρεύμα, εν τέλει μάλλον θα σε στείλει πριν της ώρας σου;

Και από κάτω να έχει μια ταινιούλα, μικρή, μπλέ, που να είναι ο φόρος που σου βάζει το κράτος.

Διότι το κράτος δεν είναι σοβαρό. ΑΝ ήταν σοβαρό δε θα έκανε αντικαπνιστική εκστρατεία τύπου ξόρκι, αλλά θα ξεκίναγε με σχέδιο και σε δέκα χρόνια θα απαγόρευε τη παρασκευή και πώληση τσιγάρων – τελεία.  Και θα χρηματοδοτούσε την απεξάρτηση του κόσμου από τα κέρδη των εταιρειών, δηλαδή θα επέβαλε στις εταιρείες που ηθελημένα και εν γνώσει τους οδήγησαν εκατομμύρια σε ένα εθισμό που σύμφωνα με τις φαρμακολογικές μελέτες είναι πιο ισχυρός από τον εθισμό στην ηρωίνη, να πληρώσουν ένα μικρό ποσοστό από τα υπερκέρδη τους για να πάει ο κόσμος σε γιατρούς και νοσοκομεία και να γλιτώσει.

Αντ' αυτού το κράτος που μια ζωή προτιμά της εύκολες λύσεις κρατάει με το λουρί από το λαιμό χιλιάδες, και όποτε θέλει μερικά φράγκα παραπάνω τραβάει μια αύξηση στο φόρο των τσιγάρων. Σου λέει το θύμα θέλει τη δόση, θα πληρώσει που να σκάσει.

Αυτό με κάνει έξαλλο.

Πρώτα γιατί είναι ανήθικο. Δεύτερον, γιατί είναι ηλίθιο. Παντελώς ηλίθιο και κοντόφθαλμο και δαπανηρό. Διότι μετά τρέχει το κράτος να πληρώσει πολλαπλάσια στα νοσοκομεία για τη περίθαλψη και έχει κόστος από τις χαμένες ώρες εργασίας. Και δεν τολμάω καν να κάνω οικονομική αποτίμηση της ταχύτερης αναχώρησης από τον μάταιο τούτο κόσμο. Είπα όμως ήδη: η πολιτική γύρω από το τσιγάρο είναι κυρίως ανήθικη.

Σαν κοινωνία θα έπρεπε να πάρουμε τη κατάσταση στα χέρια μας γιατί φυσικά, και εδώ όπως και αλλού, η κατάσταση δε θα αλλάξει αν την αφήσουμε στη "τύχη" της. Διότι οι εταιρείες έχουν ενεργά τμήματα για λόμπυ στην Αμερική, Ευρώπη και στη μικρή και τη ταπεινή Ελλαδίτσα. Έτσι συνεχίζουν να είναι κερδοφόρες παρά τον υποτιθέμενο αντικαπνιστικό πόλεμο; "Tυχαίο, δε νομίζω." Θα έπρεπε στο σχολείο, και στη παρέα, και στο σπίτι να ξεκινά η μάχη.

Μέχρι τότε έχουμε έναν ακόμα νόμο, που δε θα ήταν και αναγκαίος αν τον αντικαθιστούσε απλώς η ευγένεια – ας το παραδεχθούμε αυτό να ησυχάσουμε όλοι.

Προς την κ. Υπουργό κ. Ξενογιανακοπούλου, μια ακόμα Υπουργό που βγάζει νόμο για το τσιγάρο, έχω να της προτείνω από καρδιάς το εξής:

Αν δε μπορεί να εφαρμόσει τον καινούργιο "αντικαπνιστικό" νόμο και αν δούμε πάλι αυτά τα καραγκιοζιλίκια και τις ντροπές με τα τσιγάρα που έσβηναν οι βάρβαροι χαμογελώντας στα ποτήρια και τα ξύλινα πατώματα, τότε καλύτερα ο επόμενος νόμος που θα φέρει για το τσιγάρο να είναι "ΚΑΠΝΙΣΤΙΚΟΣ." Να επιβάλει το τσιγάρο ως υποχρεωτικό, παντού, πάντα, όλη την ώρα, σε όλη τη χώρα, και σε όλους τους χώρους χωρίς εξαίρεση.

Τουλάχιστον έτσι θα συνεχίζω να είμαι έξαλλος από θυμό μόνο με τις καπνοβιομηχανίες και όχι και με τους ανθρώπους που ψηφίζω.


Τελευταία τροποποίηση στις 14:57 - 01 Σεπ 2010
Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.