Οι Ευρωπαίοι φαίνεται ότι ενεργοποιούνται μετά από περίπου 20 μήνες ημιμέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η ΕΚΤ επανενεργοποιεί το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων, το EFSF αναμένεται να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ενίσχυση της ρευστότητας της αγοράς, οι κυβερνήσεις φαίνεται ότι είναι έτοιμες να λάβουν ισχυρές αποφάσεις, και οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες συζητούν έντονα την δυνατότητα έκδοσης ευρωομολόγου. Τα σημάδια αυτά φαίνεται ότι είναι η τελευταία φάση στο αποκορύφωμα της κρίσης, ώστε να ξεκινήσει η αρχή του τέλους και η ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, σύμφωνα με τους αναλυτές.
Το βασικό πρόβλημα της αγοράς και σημαντικός ανασταλτικός παράγων για τη θετική υποδοχή των αποφάσεων της Συνόδου της 21ης Ιουλίου ήταν το ερώτημα για το που θα βρεί η ευρωζώνη τα κεφάλαια για να χρηματοδοτήσει τον EFSF, ο οποίος θα είναι και ο ακρογωνιαίος λίθος στη διαχείριση των χρεών χωρών μελών της ευρωζώνης. Οι αναλυτές θεωρούν ότι οι Ευρωπαίοι πλέον ετοιμάζονται να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, κάτι το οποίο θα συζητηθεί και σήμερα στο έκτακτο Eurogroup, με την έκδοση εν τέλει του ευρωομολόγου, το οποίο και αποτελούσε το 'κόκκινο πανί' για τους Γερμανούς.
Βάσει αναλυτών διεθνών επενδυτικών τραπεζών, τα ευρωομόλογα θα μπορούσαν να δώσουν τέλος στην κρίση χρέους που μαστίζει την Ευρώπη. Η τάση αυτή προέκυψε από τις απόψεις οικονομολόγων και αναλυτών της Goldman Sachs, της Morgan Stanley και της HSBC, με την αγορά να παίρνει σήμα και να υιοθετεί εν μέρει την στάση αυτή.
Ήδη από την περασμένη εβδομάδα ο Ευρωπαίος Επίτροπος, Ολι Ρεν,προανήγγειλε ότι στο τέλος Σεπτεμβρίου θα παρουσιάσει έκθεση με τα πλεονεκτήματα της έκδοσης ευρωομολόγου, ενώ ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ζ. Κ. Γιούνκερ πραγματοποιεί σειρά τηλεφωνικών επαφών για τη διαμόρφωση μίας συνολικής και λεπτομερούς πρότασης επί του θέματος. Σύμφωνα με τον Ευρωπαίο Επίτροπο, η έκθεση αυτή θα επικεντρώνεται στο κατά πόσο τα ευρωομόλογα μπορούν να βελτιώσουν τη δημοσιονομική πειθαρχία και να ενισχύσουν τη ρευστότητα στις αγορές.
Επίσης εξετάζεται η υιοθέτηση «σημαντικών μεταρρυθμίσεων» στην οικονομική διακυβέρνηση μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κάτι που πρακτικά σημαίνει μεγαλύτερη δημοσιονομική και όχι μόνο νομισματική ενοποίηση. Επίσης οι χώρες θα πιεστούν ακόμη περισσότερο να μειώσουν τα ελλείμματα και τα χρέη που πυροδότησαν τη σημερινή κρίση