Οι εισηγμένοι ιδιοκτήτες – στην ουσία – έπρατταν όπως... επιθυμούσαν, πουλούσαν πακέτα, έκαναν παιχνίδια με τις μετοχές, ρευστοποιούσαν κατά το δοκούν, εξαγόραζαν άλλα... διπλανά «μαγαζιά» με αδιαφανείς διαδικασίες, «χρέωναν» υπέρμετρα τις εξαγορές αυτές και γενικώς υπήρχε μια... ζουγκλοποίηση της επιχειρηματικής – χρηματιστηριακής κοινότητας.

Μια τριτοκοσμική κατάσταση που – όπως αποδείχτηκε – έκρυβε τελικά πολλά κουφάρια, πολύ δήθεν, πολύ ψέμα, πολλή απάτη...

Από τότε, άλλαξαν πολλά στην αγορά. Έγιναν μεγάλα βήματα εκσυγχρονισμού, άλλαξαν οι κανόνες στο χρηματιστήριο που πλέον υποχρεώνεται να εφαρμόζει τους διεθνούς κανόνες που ισχύουν παντού, γενικώς έγιναν σημαντικά βήματα εμπρός. Άλλωστε, η διεθνοποίηση της αγοράς και η αυξημένη συμμετοχή ξένων, έφερε, νομοτελειακά και τέτοιες αλλαγές.

Όμως, η υπόθεση της Folli Follie αλλά και πολλές άλλες, λιγότερο... αμαρτωλές αλλά με σημαντικά ψεγάδια, μαρτυρούν πως το πρόβλημα της διαφάνειας στη διοίκηση των εταιρειών παραμένει.

Η ανάγκη εφαρμογής αυστηρών κανόνων εταιρικής διακυβέρνησης είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Η περίπτωση της Folli Follie, ενός ομίλου από τους πλέον προβεβλημένους, με διεθνές μετοχικό χαρτοφυλάκιο, εξωστρέφεια, μέλος δεικτών όπως του MSCI είναι απολύτως χαρακτηριστική.

Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες περιπτώσεις που δε βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αλλά επισημαίνονται από κάποιους. Ειδικά σε μικρότερες εταιρείες, που ανήκουν στη λεγόμενη μικρή κεφαλαιοποίηση έως και περιφέρεια, εκεί έχουν γίνει... εγκλήματα. Μέτοχοι – ιδιοκτήτες δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, ρετουσάρουν όπως θέλουν ισολογισμούς μέσω... φουσκώματος ή ξεφουσκώματος αποθεμάτων και μέσω άλλων τρικ.

Επίσης, έχουμε δει παραδείγματα εταιρειών που είναι ζημιογόνες για χρόνια, όμως οι αμοιβές για τα μέλη της διοίκησης είναι πλούσιες, σε βαθμό που σχεδόν να σκανδαλίζει... Και πολλά άλλα. Η ανάγκη εφαρμογής κανόνων εταιρικής διακυβέρνησης είναι πιο επιτακτική από ποτέ στην ελληνική αγορά.