Την αρχή έκανε η Interamerican στις 23/11/2001 και ακολούθησαν: Σοκολατοποιία Παυλίδου (13/3/2002), Χάλυψ Δομικά Υλικά (6/12/2002), Παπαστράτος (6/5/2004), Panafon (16/7/2004), Π. Κωτσόβολος (22/4/2005), Ελαΐς-Unilever (14/1/2008), X. Ρόκας (18/3/2009), Δέλτα Βιομηχανία Παγωτού (6/3/2007), Φοίνιξ Metrolife Εμπορική (6/3/2007), Αλφα Βήτα Βασιλόπουλος (1/10/2010), Crown Hellas Can (3/10/2011), Εμπορική Τράπεζα (31/10/2011) Rilken (31/12/2012), ΑΓΕΤ Ηρακλής(Lafarge SA )(21/6/2016), ΜινωΪκές Γραμμές (Grimaldi Compagnia)(25/4/2019), Nexans Ελλάς(1/7/2019).
Σήμερα, έχει απομείνει στο χρηματιστηριακό ταμπλό μόλις ο ΟΤΕ που ελέγχεται από τον γερμανικό όμιλο της Deutsche Τelekom. Μέχρι σήμερα δεν έχει εκδηλωθεί πρόθεση του γερμανικού ομίλου να οδηγήσει εκτός ταμπλό και τον ΟΤΕ.
Οσον αφορά τις αποχωρήσεις θυγατρικών πολυεθνικών εταιρειών, οι λόγοι είναι οι εξής: α) η πολιτική των μητρικών εταιρειών να μη διατηρήσουν την παρουσία τους σ’ ένα χρηματιστήριο για λόγους κόστους β) οι σημερινές χαμηλές αποτιμήσεις και γ) η έλλειψη εμπιστοσύνης σε μία αγορά που συχνά εμφανίζει χρηματιστηριακά σκάνδαλα.
Είναι χαρακτηριστικό πως το προηγούμενο διάστημα ένας από τους πλέον διεθνοποιημένους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους η Chipita συμφερόντων του επιχειρηματία Σπύρου Θεοδωρόπουλου και του Olayan Group εξέταζε τη πιθανότητα διπλής εισαγωγής των μετοχών της στα χρηματιστήρια του Λονδίνου και της Αθήνας όπως και η ΤΕΜΕΣ/Costa Navarino της οικογένειας Κωνσταντακόπουλου αλλά και η Sunlight του Πάνου Γερμανού.
Η δεκαετής ύφεση στην Ελλάδα ώθησε σε αποχωρήσεις σοβαρών επιχειρήσεων από το Χ.Α., που είτε παραχωρούν μεγάλο ποσοστό του μετοχικού τους κεφαλαίου ακόμη και πλειοψηφικό σε ξένα funds, για να αντλήσουν κεφάλαια, είτε είναι θυγατρικές πολυεθνικών που αποφασίζουν οι μητρικές τους να τις αποσύρουν λόγω κόστους.
Ταυτόχρονα, η απαξίωση του χρηματιστηριακού θεσμού με όσα δραματικά συνέβησαν το καλοκαίρι του 1999 και η αδυναμία άντλησης φθηνών κεφαλαίων μέσω του Χ.Α., λόγω της ύφεσης , έχει οδηγήσει στο αρνητικό ρεκόρ να μην έχει πραγματοποιηθεί καμία νέα εισαγωγή θυγατρικής πολυεθνικής από το 2001 μέχρι και σήμερα.
Τρεις είναι οι λόγοι που οδηγούν τις εταιρείες σε διαγραφή των μετοχών τους από το χρηματιστηριακό ταμπλό. Πρώτος λόγος είναι η εξοικονόμηση κεφαλαίων, αφού έρευνα έχει δείξει ότι για εταιρείες μικρής και μεσαίας κεφαλαιοποίησης το κόστος συμμετοχής μπορεί να φτάσει το 1%-3% του κύκλου εργασιών. Δεύτερος, σε περίπτωση χαμηλής τιμής, η έξοδος έχει πλεονεκτήματα για τους μετόχους που αγοράζουν μετοχές σε φθηνές τιμές – βραχυπρόθεσμο όφελος. Τρίτος, η νομοθεσία, που απαλλάσσει την πολυεθνική από την υποχρέωση περιοδικής δημοσιοποίησης στοιχείων, αγοράς ιδίων μετοχών ή αύξησης κεφαλαίου.
ΑΝΕΣΤΗΣ ΝΤΟΚΑΣ
