Πρώτον, αυτό που «μετρά» για τον οικονομικό αντίκτυπο της ανατίμησης του ευρώ, δεν είναι η ισοτιμία του έναντι του δολαρίου, αλλά έναντι σε μία εμπορικά σταθμισμένη ισοτιμία. Οι ΗΠΑ συμβάλλουν μόνο στο ένα πέμπτο των εξαγωγών από την ευρωζώνη. Σε ονομαστικούς όρους, το ευρώ έχει ανατιμηθεί μόνον κατά 5% από τις αρχές του έτους και βρίσκεται περίπου 6% υψηλότερα από τον μέσο όρο του 2006.
Δεύτερον, εκτός από το να κάνει τις εξαγωγές ακριβότερες, η τρέχουσα ανατίμηση βελτιώνει τους όρους συναλλαγή ( terms of trade ) στην ευρωζώνη. Μειώνει την τιμή των εισαγομένων προϊόντων, ωφελώντας σημαντικά τους καταναλωτές της περιοχής και μειώνει το κόστος των εισαγόμενων πρώτων υλών καθώς και αυτό των ενδιάμεσων προϊόντων, για τις επιχειρήσεις της περιοχής.
Τρίτον, υπάρχουν ενδείξεις πως το hedging του ευρώ βοηθά τους εξαγωγείς της ζώνης του ευρώ, να μειώσουν τον συναλλαγματικό τους κίνδυνο. Επίσης, η διεθνοποίηση της παραγωγής και των πωλήσεων, επιτρέπει στις εταιρείες να διαχειριστούν την έκθεση τους στις συναλλαγματικές διακυμάνσεις.
Τέταρτον, το κόστος χρηματοδότησης μειώνεται, καθώς ισχυροποιείται η ισοτιμία, Αντίθετα, η μείωση της αξίας του ευρώ είναι «άσχημο» νέο τόσο για το χαρτοφυλάκιο ξένων επενδύσεων των επενδυτών όσο και για τις ξένες θυγατρικές των εταιρειών της ευρωζώνης, καθώς «βαραίνει» σημαντικά τους ισολογισμούς τους.
Τέλος, η πολύ εύρωστη πορεία των εξαγωγών της ευρωζώνης, οφείλεται κυρίως στην δυναμική εξαγωγική πορεία της Γερμανίας. Αλλες μεγάλες χώρες-μέλη του ευρώ, δεν τα έχουν πάει και τόσο καλά. Ομως, όλες μοιράζονται το ίδιο νόμισμα. Αυτό σημαίνει ότι η συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ δεν μπορεί να είναι αυτή που καθορίζει τις εξαγωγές των χωρών της ευρωζώνης. Θα πρέπει να υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση. Οι εξελίξεις στις εγχώριες τιμές και τα κόστη, καθώς και δομικοί παράγοντες, ξεπερνούν κατά πολύ τον αντίκτυπο των ονομαστικών συναλλαγματικών ισοτιμιών. Επιπλέον, εκτός από την ανταγωνιστικότητα σε επίπεδο τιμών και κόστους, άλλοι παράγοντες όπως η κλαδική και γεωγραφική σύνθεση των εξαγωγών, είναι επίσης σημαντικοί.
Ετσι, κατά κάποιο τρόπο η πρόσφατη δύναμη του ευρώ μπορεί να αποτελεί και «ευχή» για την ευρωζώνη, τουλάχιστον για τις Αρχές της πολιτικής της. Μέχρι σήμερα, η δύναμη της οικονομίας της περιοχής εν μέσω της ανατίμησης του ευρώ, μπορεί να αποδοθεί στα οφέλη των δομικών μεταρρυθμίσεων που έγιναν νωρίτερα. Κοιτώντας στο μέλλον, μπορεί λοιπόν να ασκήσει την αναγκαία εκείνη πίεση έτσι ώστε να δούμε και άλλες δομικές μεταρρυθμίσεις, ως απάντηση στις σημερινές προκλήσεις που θέτει ο έντονος διεθνής ανταγωνισμός