Το βιβλίο λέει ότι μια τέτοια αντιστροφή απλά σημαίνει προσδοκία ύφεσης… Αυτοί που επενδύουν στο χρέος του αμερικανικού δημοσίου (δηλαδή στην ουσία οι εμπορικοί της εταίροι δηλαδή κυρίως οι Ασιάτες), δεν είναι καθόλου αισιόδοξοι για τις προοπτικές ανάπτυξης της οικονομίας γι’ αυτό προτιμούν να την δανείζουν βραχυπρόθεσμα.

Υπάρχει και κάποιο άλλο μυστικό. Το ποσοστό αποταμιεύσεων στην Αμερικανική οικονομία είναι αρνητικό για έναν ολόκληρο χρόνο -για πρώτη φορά από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης. Είναι οι Αμερικανοί ένα έθνος που βαδίζει προς τη φτώχεια;

Στην ουσία, το ποσοστό αποταμιεύσεων δεν είναι τίποτε περισσότερο από το μετά φόρων εισόδημα που έχει απομείνει σε ένα νοικοκυριό, αφότου έχει καλύψει όλες τις οικονομικές του υποχρεώσεις (λογαριασμούς, φόρους κ.λ.π.). Μπορεί αυτό το εισόδημα να αντιστοιχεί στα 75 δολάρια ανά νοικοκυριό, μπορεί και στα 7.500 δολάρια. Ως ποσοστό όμως επί των συνολικών εσόδων, ακολουθεί φθίνουσα πορεία.

Το ποσοστό αποταμιεύσεων στις ΗΠΑ κυμαινόταν συνήθως στο 10% του διαθέσιμου εισοδήματος στο χρονικό διάστημα μεταξύ των ετών 1974 και 1984, όπως προκύπτει από στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ. Μέχρι το 1994, υποχώρησε στο 4,8%, ενώ ήταν αρνητικό καθ΄ όλη τη διάρκεια του 2005. Από τον Ιανουάριο της φετινής χρονιάς, διαμορφώνεται στο -0,7%.

Η φθίνουσα πορεία του ποσοστού αποταμιεύσεων θα οδηγήσει αργότερα σε μείωση των δαπανών. Από την άλλη πλευρά, οι πιο εύπορες εκ των αμερικανικών οικογενειών αντιστοιχούν στο 40% του συνόλου των καταναλωτικών δαπανών, δαπανώντας περίπου 4,5 φορές περισσότερα έναντι των οικογενειών χαμηλότερου εισοδήματος. Και η συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα δεν πρόκειται σύντομα να ξεμείνει από χρήματα. …

Χρήστος Ν. Κώνστας