Σύμφωνα με το δημοσίευμα, μερικές φορές υπάρχει αναταραχή στις αγορές, διότι μια κυβέρνηση απειλεί να κάνει ό,τι είναι καλύτερο για τους πολίτες της. Αυτό φάνηκε να συμβαίνει στην Ευρώπη την περασμένη εβδομάδα, όταν το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel ανέφερε ότι η ελληνική κυβέρνηση απειλεί να σταματήσει να χρησιμοποιεί το ευρώ. Το ευρώ υπέστη τη χειρότερη διήμερη βουτιά του από τον Δεκέμβριο του 2008. Έλληνες και αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρνήθηκαν την έκθεση, αλλά μια απειλή από την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ έχει καθυστερήσει πολύ και θα πρέπει να είναι έτοιμη να το πραγματοποιήσει. Όσο και αν η κίνηση μπορεί να κοστίσει στην Ελλάδα βραχυπρόθεσμα, είναι απίθανο ότι ένα τέτοιο κόστος θα είναι μεγαλύτερο από τα πολλά χρόνια ύφεσης, στασιμότητας και υψηλής ανεργίας που οι ευρωπαϊκές αρχές προσφέρουν. Η εμπειρία της Αργεντινής, στο τέλος του 2001 είναι ενδεικτική. Για περισσότερα από τρία έτη και έξι μήνες η Αργεντινή είχε υποστεί μία από τις πιο βαθιές υφέσεις του 20ου αιώνα. Το πέσο της ήταν συνδεδεμένο με το δολάριο, κάτι αντίστοιχο με την κατάσταση της Ελλάδας, στην οποία Ελλάδα έχουν υιοθετήσει το ευρώ ως εθνικό της νόμισμα. Οι Αργεντινοί πήραν δάνεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ μείωσαν και τις δαπάνες, όμως η φτώχεια και η ανεργία ανέβηκαν στα ύψη. Ήταν όλα μάταια καθώς η ύφεση βάθυνε.
Στη συνέχεια, η Αργεντινή αναδιάρθρωσε το εξωτερικό χρέος της και αποκόπηκε από το δολάριο. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι προέβλεψε ότι θα έρθει καταστροφή. Ωστόσο, η οικονομία συρρικνώθηκε για ένα ακόμη τρίμηνο μετά την υποτίμηση και την αναδιάρθρωση. Στη συνέχεια ενισχύθηκε 63% τα επόμενα έξι χρόνια. Περισσότεροι από 11 εκατομμύρια άτομα, σε ένα έθνος 39 εκατομμυρίων, βγήκαν από τη φτώχεια. Εντός τριών ετών από την Αργεντινή ήταν πίσω στον προ-ύφεσης όγκο παραγωγής της. Αντίθετα, στην Ελλάδα, ακόμη και αν τα πράγματα πάνε όπως τα έχει σχεδιάσει το ΔΝΤ, η οικονομία θα χρειαστεί οκτώ έτη, για να φθάσει στα επίπεδα του ΑΕΠ πριν από την κρίση.
Ο κύριος λόγος για την ταχεία ανάκαμψη της Αργεντινής ήταν ότι τελικά η χώρα απελευθερώθηκε από την τήρηση της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής που κατέπνιγε την ανάπτυξη. Το ίδιο θα ίσχυε για την Ελλάδα αν έφευγε από το ευρώ. Η Ελλάδα θα πάρει επίσης μια ώθηση από το αποτέλεσμα της υποτίμησης του στο εμπορικό ισοζύγιο (όπως η Αργεντινή έκανε για τους πρώτους έξι μήνες της αποκατάστασης), αφού οι εξαγωγές της θα είναι πιο ανταγωνιστικές και οι εισαγωγές θα είναι ακριβότερες.
Οι εκθέσεις Τύπου προειδοποίησαν επίσης για μια απότομη αύξηση του ελληνικού χρέους από υποτίμηση, αν εγκαταλείψει η Ελλάδα τη ζώνη του ευρώ. Αλλά το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα δεν θα πληρώσει αυτό το χρέος, όπως η Αργεντινή δεν έχει καταβάλλει τα δύο τρίτα του εξωτερικού της χρέους μετά την υποτίμηση και την αναδιάρθρωσή του. Η Πορτογαλία κατέληξε σε μια συμφωνία με το ΔΝΤ για δύο ακόμη χρόνια ύφεσης. Καμία κυβέρνηση δεν πρέπει να δεχτεί αυτού του είδους την τιμωρία. Ένας υπεύθυνος ηγέτης θα έπρεπε να υπενθυμίσει στις ευρωπαϊκές αρχές ότι έχουν τα χρήματα για να υποστηρίξουν την Ελλάδα με αντικυκλικές πολιτικές (όπως φορολογικά κίνητρα), αλλά επιλέγουν να μην το κάνουν.
Από την πλευρά των πιστωτών, την οποία οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν υιοθετήσει, μια χώρα που έχει συσσωρεύσει πάρα πολύ χρέος πρέπει να τιμωρηθεί, ώστε να μην ενθαρρύνεται μια τέτοια "κακή συμπεριφορά." Αλλά τιμωρώντας μια ολόκληρη χώρα για λάθη κάποιων των ηγετών τη, είναι μόλις και μετά βίας η βάση για μια υγιή πολιτική. Υπάρχει επίσης η ιδέα ότι η Ελλάδα - όπως και η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία - ¨μπορεί να ανακάμψει μέσω μιας εσωτερικής υποτίμησης. Αυτό σημαίνει αύξηση της ανεργίας τόσο πολύ, ώστε οι μισθοί να πέσουν αρκετά, για να κάνουν τη χώρα πιο ανταγωνιστική σε διεθνές επίπεδο. Το κοινωνικό κόστος μιας τέτοιας κίνησης, ωστόσο, είναι ιδιαίτερα υψηλό. Η ανεργία έχει διπλασιαστεί στην Ελλάδα (σε 14,7 τοις εκατό), υπερδιπλασιάστηκε στην Ισπανία (σε 20,7 τοις εκατό) και υπερτριπλασιάστηκε στην Ιρλανδία (σε 14,7 τοις εκατό). Αλλά, η ανάκαμψη είναι ακόμη αβέβαια. Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι οι ευρωπαϊκές αρχές θα πρόσφεραν στην Ελλάδα μια καλύτερη συμφωνία, αν αυτή εκφράσει μια αξιόπιστη απειλή εγκατάλειψης της ζώνης του ευρώ. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί να έχουν ήδη κινηθεί σε απάντηση προς την απειλή αυτή της περασμένης εβδομάδας. Αλλά η ουσία είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να αποδεχθεί οποιαδήποτε συμφωνία δεν της επιτρέπει να αναπτυχθεί και να βρει το δρόμο για έξοδο από την ύφεση. Πολιτικές μείωσης των δαπανών και αύξησης των φόρων για την αντιμετώπιση της ύφεσης - θα πρέπει να μείνουν εκτός συζήτησης. Η προσπάθεια να βρεθεί για την Ελλάδα διέξοδος μέσω της συρρίκνωσης, έχει αποτύχει. Εάν αυτό είναι το μόνο που οι ευρωπαϊκές αρχές έχουν να προσφέρουν στην χώρα, τότε είναι καιρός για την Ελλάδα- και ίσως και άλλους- να πουν "αντίο" στο ευρώ.