Οι βελτιώσεις στις οποίες θα πρέπει να προχωρήσουν οι ελληνικές τράπεζες είναι κυρίως σε θέματα συμπληρωματικών... διατάξεων. Μέχρι στιγμής, δηλαδή, δεν έχει φανεί το ενδεχόμενο ακύρωσης μιας πρότασης ή ενός σχεδίου ολοκληρωτικά και οι κεντρικοί άξονες φαίνονται να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.
Εκεί όπου υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, σύμφωνα πάντα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, είναι στην καταγραφή δικλείδων ασφαλείας στις προτεινόμενες εναλλακτικές και αποσαφηνισμός ορισμένων γενικών στοιχείων που αφορούν, για παράδειγμα, την εξασφάλιση ρευστότητας από διαφορετικές από την ΕΚΤ πηγές, πώς και σε ποιο βαθμό αυτή θα επιτευχθεί, ειδικά σε ένα ενδεχόμενο να καθυστερήσει η επάνοδος της χώρας στις διεθνείς αγορές χρήματος, που είναι προγραμματισμένη για το 2013.
Δεδομένου ότι απομένουν ακόμη δύο εβδομάδες και πλέον για το deadline της υποβολής των σχεδίων αυτών, θεωρείται ότι υπάρχει αρχικό χρονικό διάστημα να δοθούν οι κατευθυντήριες γραμμές για τις όποιες διορθώσεις ή προσθήκες κριθούν αναγκαίες και αρκετά περιθώρια διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων μεταξύ των οικονομολόγων των εποπτευουσών αρχών και των αρμόδιων τραπεζικών στελεχών που εκπροσωπούν την κάθε τράπεζα ξεχωριστά. Μεγάλη σημασία δίνεται στα σχέδια των τραπεζών προκειμένου να ανακτήσουν ή έστω να διατηρήσουν τις καταθέσεις, που μειώθηκαν κατά 10,4 δισ. ευρώ από τις αρχές του τρέχοντος έτους και κατά... 37,3 δισ. ευρώ από τις αρχές του 2010.
Αισιόδοξοι οι τραπεζίτες δεν ανησυχούν άμεσα από μία νέα υποβάθμιση εκ μέρους της Fitch, που θα έθετε εν αμφιβόλω τα καλύμματά τους στην ΕΚΤ, απαιτώντας καινούργια. Οχι ότι αυτό δεν θα συμβεί, αλλά ότι είναι ελεγχόμενο. Στην πραγματικότητα, οι τράπεζες έχουν όλες αποσύρει από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όλα τα τιτλοποιημένα ομόλογα ή τις δικές τους καλυμμένες ομολογίες, που εδώ και μήνες η ΕΚΤ δεν τις έκανε αποδεκτές. Αρα, ακόμη και αν αυτές οι καλυμμένες ή τιτλοποιημένες εκδόσεις υποβαθμισθούν, δεν ενδιαφέρει... κανέναν!
Ο αντίκτυπος θα είναι έμμεσος και γι' αυτό ελεγχόμενος. Μία λοιπόν νέα υποβάθμιση που τυχόν δεν είναι ήπιας κλίμακος, αλλά... οξείας φύσεως, θα ωθήσει την ΕΚΤ σε μεγαλύτερο κούρεμα επί των ομολόγων που κατέχει (δηλαδή κρατικά ομόλογα ή τραπεζικά ομόλογα με την εγγύηση του Δημοσίου), με αποτέλεσμα να μειωθεί το περιθώριο χρηματοδότησης του συστήματος. Ετσι, οι τράπεζες της χώρας θα αναγκασθούν σε νέα, αυξημένα εχέγγυα προς την ΕΚΤ, για να διατηρήσουν μία ροή χρηματοδότησης. Επιπλέον, ο απόηχος μιας υποβάθμισης ωθεί τα spreads σε νέα ύψη, επηρεάζοντας τις αποδόσεις των ομολόγων και συνεπώς, τα περιθώρια δανεισμού.