Σύμφωνα με τον ίδιο, η συνολική συμφωνία δεν αναγνωρίζει ότι η αποκατάσταση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας είναι το κλειδί στην επιτυχία, γιατί καθιστούν τα μειονεκτήματα περισσότερο βιώσιμα και μειώνουν τις ανισορροπίες στις κεφαλαιακές ροές, όπως τα ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και στον κρατικό προϋπολογισμό.
Στην πραγματικότητα, οι προτάσεις αυξάνουν τον κίνδυνο για πιο βαθιά και μακροχρόνια ύφεση. Κατά συνέπεια, η δημοσιονομική Μηχανική από μόνη της είναι καταδικασμένη να αποτύχει, όπως έχουν αρχίσει ήδη να καταλαβαίνουν οι αγορές, λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση του σχεδίου.
Οι ανισορροπίες στο χρέος και στις κεφαλαιακές ροές μπορούν να αντιμετωπιστούν με συνδυασμό δημοσιονομικών εργαλείων. Οι πρώτες μπορούν να αντιμετωπιστούν με ανάπτυξη, με αύξηση της αποταμίευσης, με πληθωρισμό - υποτίμηση ή μείωση του χρέους. Οι δεύτερες απαιτούν πολιτικές που οδηγούν στη μείωση των ελλειμμάτων στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και στον προϋπολογισμό και στην αποκατάσταση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας.
Τέσσερις πολιτικές για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων
Ο γνωστός οικονομολόγος βλέπει 4 πολιτικές για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων της ευρωζώνης:
1. Αποκατάσταση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας μέσω επιθετικής νομισματικής χαλάρωσης, σημαντικής αποδυνάμωσης του ευρώ και δημοσιονομικής χαλάρωσης στον πυρήνα, την ώρα όπου η περιφέρεια εφαρμόζει οδυνηρή δημοσιονομική λιτότητα και δομικές μεταρρυθμίσεις.
2. Μία αποπληθωριστική - υφεσιακή προσαρμογή, σε συνδυασμό με επώδυνες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες για ορισμένα κράτη-μέλη καθίστανται κοινωνικά μη βιώσιμες καθώς η ανάπτυξη βουλιάζει για πολλά χρόνια και η ανταγωνιστικότητα ανακτάται πολύ αργά.
3. Ο πυρήνας επιδοτεί επί μονίμου βάσεως την περιφέρεια - μέσω τόσο της μείωσης χρέους όσο και μονομερών μεταβιβάσεων που παίρνουν τη μορφή ένωσης, για την αποφυγή της διάλυσης σε περίπτωση όπου η περιφέρεια κολλήσει σε μόνιμη στασιμότητα και σε μειωμένη ανταγωνιστικότητα.
4. Η ευρωζώνη προχωρά σε εκτεταμένες μειώσεις - αναδιαρθρώσεις χρέους για τη διατήρηση μη βιώσιμων χρεών και τελικά διαλύεται για να αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.