Επισήμως διευκρίνιζεται ότι, ο ΓΓ του Συμβουλίου της Ευρώπης, θα συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν, τον πρωθυπουργό Γκιλντιρίμ, τον υπουργό εξωτερικών Τσαβούτσογλου και τον υπουργό Δικαιοσύνης Μπόζνταγκ.
Ανεπισήμως, ωστόσο, διαρέρουν «πολλά», σχετικά με το τι επιδιώκει η Αγκυρα, προσκαλώντας εσπευσμένα και όχι και τόσο κόσμια, τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού που θεωρείται το αβαείο της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο σύνολοτης ευρωπαϊκής ηπείρου και ο «ηγέτης» της προσπάθειας για την κατάργηση της επιβολής θανατικής ποινής παγκοσμίως.
Στο «παρασκήνιο», εδώ στο Στρασβούργο, οργιάζουν οι φήμες ότι η Τουρκία επιθυμεί να δώσει, μία «διά ζώσης» απάντηση στον εκπρόσωπο του Συμβουλίου της Ευρώπης, τόσον για το τι προτίθεται να κάνει με την επαναφορά της θανατικής ποινής στη χώρα όσον και για το πως θα διαμορφωθούν οι σχέσεις Τουρκίας-Συμβουλίου Ευρώπης, μετά την δριμεία κριτική πού έχουν ασκήσει οι αξιωματούχοι του Οργανισμού, προς τον Ερντογάν και τα μέλη της κυβέρνησης του.
Με βάση δε αυτές τις «φήμες», που δεν φαίνεται να απέχουν και πολύ από την διπλωματική πραγματικότητα, η Τουρκία φέρεται αποφασισμένη να «επισημάνει» τον Ζάγκλαντ ότι, αν το Συμβούλιο της Ευρώπης εξακολουθήσει να αντιστρατεύεται την νέα πραγματικότητα που, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, επιχειρεί να εγκαθιδρύσει ο Ερντογάν στην χώρα του, θα διακόψει πλήρως τις «χορηγίες» της, τόσον προς το Συμβούλιο της Ευρώπης όσον και προς το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Εκ παραλλήλου δε θα του «γνωστοποιηθεί» ότι θα σταματήσουν, προσωρινά, οι εργασίες ανέγερσης του πολυόροφου τουρκικού προξενείου, πλησίον του κτιρίου του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο, γεγονός που θα προκαλέσει σωρεία παρενεργειών τόσον στην τοπική οικονομία όσον και στην διπλωματική κοινότητα.
Ήδη, λένε οι πηγές μας, η Τουρκία «έδειξε τα δόντια της» στην ΕΕ, κάνοντας κυνική χρήση των δύο «ατού» που διαθέτει έναντι της Ευρώπης: Τα τρία εκατομμύρια των προσφύγων που φιλοξενεί στα παράλια της και τα οκτω περίπου εκατομμύρια των τούρκων που ζουν και εργάζονται στην Γερμανία (κυρίως), στην Γαλλία και σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Γιατί να μην κάνει το ίδιο και έναντι του Συμβουλίου της Ευρώπης?