Κάπου αρχίζει να παγώνεται η αίσθηση ότι απλώς τσαλαβουτάει και επιχειρεί να τα κλείσει όλα άρον άρον και όπως όπως…

Έπειτα από την ιστορικά πρωτοφανή δήλωσή για την υφαλοκρηπίδα την προηγούμενη Πέμπτη, στο πλαίσιο της επίσκεψης Ερντογάν («συμφωνήσαμε να ξαναρχίσουμε, υπό τη δική μας εποπτεία, τις συνομιλίες για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και ασφάλειας, αλλά και οι διερευνητικές συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα»), με την οποία ακύρωσε μία εθνική στρατηγική δεκαετιών, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μία άλλη, μάλλον ασαφή δήλωση στο Βελιγράδι για το θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ. 

«Ίσως το 2018 να είναι ένα έτος, όπου θα μπορούσαμε να έχουμε μια θετική εξέλιξη σε ένα χρόνιο πρόβλημα, αν η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων αποφασίσει να κάνει ουσιαστικά βήματα προς τα μπρος. Αν σταματήσει μια αχρείαστη ρητορική, ότι αποτελούν τους μοναδικούς απογόνους των Μακεδόνων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αν σταματήσει μια αλυτρωτική ρητορική και ταυτόχρονα αποδεχτεί μια λύση στην ονομασία, αμοιβαία αποδεκτή με τους γείτονες», ανέφερε ο Πρωθυπουργός στο περιθώριο της τετραμερούς συνάντησης Ελλάδας – Βουλγαρίας – Σερβίας - Ρουμανίας. 

Τι ακριβώς εννοεί «ο καλλιτέχνης», αλλάζοντας και εδώ την εθνική στρατηγική; «Αμοιβαία αποδεκτή ονομασία με τους γείτονες», διαφέρει πολύ από την επίσημη και γνωστή έως τώρα ελληνική θέση: «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη «Μακεδονία» που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή». 

Υπάρχει συναίσθηση των επιπτώσεων από τέτοιες δημόσιες δηλώσεις, γίνονται όλα εκ του προχείρου ή συμβαίνει κάτι άλλο; 

Δυστυχώς ή ευτυχώς θα το δούμε σύντομα…