Αν κάτι άλλο όμως φανέρωσε η συνέντευξη του κ. Τσίπρα, ήταν η ολοένα και μεγαλύτερη απόσταση του από την πραγματικότητα. Ένα χαρακτηριστικό ήταν η συνεχής χρήση του πρώτου προσώπου στις αναφορές του, ένα άλλο οι φράσεις που προδίδουν απλώς και μόνο την απουσία κάθε αναστολής.
Όπως το ότι η οικονομία είναι το μεγαλύτερο ατού του ή η απάντηση που έδωσε στο ερώτημα: «έχετε εσείς αυτή τη στιγμή τη γνώση ότι θα την πάρετε αυτή την ψήφο εμπιστοσύνης; Έχετε τους 151; Είναι μια νέα πλειοψηφία με νέα σύνθεση από τη Βουλή;»

Ο κ. Τσίπρας είπε ως προς αυτά: «Κυρία Στάη είμαι Πρωθυπουργός της χώρας αλλά δεν είμαι ο Ιησούς που περπάτησε στη θάλασσα. Δεν μπορώ να γνωρίζω».

Πολύ δύσκολα θα αποτολμούσε κάποιος άλλος μία τέτοια αναφορά, είναι αλήθεια.

Ίσως όμως και τέτοιου είδους φράσεις να προδίδουν άλλα στοιχεία και ασυναίσθητες εσωτερικές διεργασίες. Ίσως π.χ. την ανάγκη να απαντήσει στον Αλέκο Αλαβάνο, ο οποίος προ ημερών είχε παραλληλίσει τον εαυτό του με τον Ιησού και είχε χαρακτηρίσει τον κ. Τσίπρα Ιούδα... Ή άλλα, χειρότερα.