Μεταξύ όλων των άλλων έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η ανταλλαγή στίχων μεταξύ τους, με τον κ. Τσίπρα να απαγγέλλει Καβάφη και τον κ. Καμμένο να έχει έτοιμη την απάντηση με Στρατήγη. 

Πάντως το πιο εντυπωσιακό από όλα μάλλον ήταν το ακροβατικό επιχείρημα του Πρωθυπουργού, ο οποίος είπε κάποια στιγμή ότι ο αρχηγός των ΑΝΕΛ θα τον ευγνωμονεί «που ανέτρεψα τον σχεδιασμό σας να ρίξετε την κυβέρνηση και δεν επέτρεψα να γίνετε Αντώνης Σαμαράς». 

Θέλει πολλή προσπάθεια για να αντιμετωπίσει κάποιος με σοβατρότητα τέτοια «μαργαριτάρια».

Όπως και τα αντίστοχια της άλλης πλευράς, καθώς προ ημερών ο ίδιος ο Καμμένος παρομοίωσε τον εαυτό του με τον Τρότσκι, τον οποίο θέλει να εξοντώσει το σοβιετικού τύπου συμβούλιο γερόντων του Μαξίμουμ όπως είπε. 

Και πάντως πρέπει να αναφερθεί κάτι για λόγους ιστορικής ακρίβειας: όσο και αν κάνουν πολλοί ότι δεν το γνωρίζουν, δεν ήταν  ο Σαμαράς που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη. 

Παραιτήθηκε μεν τον Απρίλιο του 1992, αλλά η πλειοψηφία παρέμεινε. Το καλοκαίρι του 1993 ίδρυσε την Πολιτική Ανοιξη και τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου την κυβέρνηση ανέτρεψε ο Γιώργος Σιμπιλίδης. Με προτροπή Σαμαρά; Προφανώς. 

Αλλά, καλό είναι να θυμόμαστε πώς έγιναν τα πράγματα.