Το απογοητευτικό σε όλα αυτά ήταν ότι κυρίως από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η συζήτηση γινόταν λες και βρισκόμαστε στο 2014. Ο Αλέξης Τσίπρας μιλούσε για τα πλεονάσματα που είχε υπογράψει η κυβέρνηση Σαμαρά, για τις κυβερνήσεις που χρεοκόπησαν την χώρα, για το προπατορικό αμάρτημα των κομμάτων της μεταπολίτευσης και διάφορα άλλα παρεμφερή.

Ουδεμία αναφορά στο μέλλον, ουδεμία πρόταση, τίποτε.

Η συζήτηση οδήγησε όσους την παρακολούθησαν σε βαθιά πλήξη.

Δεν είναι βέβαιον αν στον ΣΥΡΙΖΑ αρκούνται σε τέτοιου είδους αντιπολίτευση, με αιχμή το τι έχει συμβεί πριν από δεκαετίες, αλλά κάπως θα πρέπει να κατανοήσουν ότι οι επιλογές αυτές δεν θα τους οδηγήσουν και πολύ μακριά…