Όταν οι δύο ισχυρότεροι πόλοι οξύνουν την αντιπαράθεση, θα πιέζονται οι αδύναμοι. 

Στην προκειμένη περίπτωση, βλέπουμε ξεκάθαρα ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ οδεύουν πλησίστιοι προς μετωπική, στην λογική του όλα για όλα. 

Ο Μητσοτάκης λέει «αυτοδυναμία ή τίποτα», ο Τσίπρας - ή μάλλον οι περί αυτόν - έχουν αρχίσει να λένε τρέλες, περί προοδευτικής διακυβέρνησης, με Βαρουφάκη, ΠαΣοΚ και ανοχή του ΚΚΕ. 

Το δίλημμα συνεπώς ξεκαθαρίζει και θα είναι Μητσοτάκης ή Τσίπρας-Βαρουφάκης, με εκκρεμότητα τις διαθέσεις του Ανδρουλάκη και ακόμη σημαντικότερη λεπτομέρεια τα νούμερα που θα βγάλει η κάλπη. 

Το άλλο θέμα βέβαια είναι τι πραγματικά θέλει και πιστεύει ο καθένας. Αν δηλαδή ο Τσίπρας όντως πιστεύει ότι θα κερδίσει, αν όντως θέλει να κυβερνήσει σε αυτές τις συνθήκες, αν πιστεύει ότι ο Μητσοτάκης, ακόμη και αν κερδίσει θα φθαρεί, αν ο Μητσοτάκης θα πιέσει το ΠαΣοΚ για συνεργασία και διάφορα άλλα «αν». Ακόμη και αν τελικά θα γίνουν νωρίς οι εκλογές. 

Υπό αυτές τις συνθήκες, το πράγμα γενικώς ζορίζει, αλλά ειδικότερα ζορίζει περισσότερο για το ΠαΣοΚ, το οποίο θα πρέπει να βρει ρόλο και θέση στο παιχνίδι και να καταστρώσει στρατηγική…