Στην περίπτωσή τους θεωρούν ότι η κακή απόφαση ονομάζεται Ντόναλντ Τραμπ, αλλά δεν βλέπουν προς το παρόν μια καλή ιστορία…Και εδώ που τα λέμε δεν την βλέπουμε ούτε και εμείς, τόσο εις την Εσπερία, όσο και στην Βαλκανική Χερσόνησο. Όπως νιώθει κανείς…

Και πως να δεις δηλαδή μια καλή ιστορία όταν έχει καταρρεύσει κάθε ίχνος εμπιστοσύνης. Διότι ο Πρόεδρος έστειλε σαφές μήνυμα στον κόσμο — σε φίλους και εχθρούς — ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον ένας αξιόπιστος εταίρος, ούτε οικονομικά ούτε πολιτικά.

Αυτό ήδη ωθεί πολλές χώρες να αναζητούν νέες εμπορικές συνεργασίες, συχνά μέσω των κλασικών συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου. Για εμάς, αυτό σημαίνει ότι κινδυνεύουμε να βρεθούμε στο περιθώριο. Απλώς θα παρακολουθούμε χωρίς να συμμετέχουμε. Για τον υπόλοιπο κόσμο, όμως, μπορεί να είναι θετική εξέλιξη: η παγκόσμια οικονομική ολοκλήρωση συνεχίζεται κάπου εκεί έξω…

Τι έχει όμως παρακάτω; Ένα νέο κύμα αυξήσεων στις τιμές λένε οι ειδικοί και μάλιστα το ερώτημα δεν είναι πια «αν», αλλά «πότε» και «πόσο». Η απάντηση εξαρτάται από τον κάθε κλάδο. Οι πιο διορατικοί και έχουν πράξει τα δέοντα. Οι μεγάλοι παίκτες θα αντέξουν, καθώς έχουν επιλογές και διαπραγματευτική ισχύ. Οι μικρές επιχειρήσεις θα πληγούν περισσότερο, ειδικά όσες εξαρτώνται από εισαγόμενα προϊόντα. Και κανείς δεν ξέρει ποιο ποσοστό των δασμών θα μετακυλιστεί στον καταναλωτή. Συνήθως, όσο μικρότερο το περιθώριο κέρδους, τόσο μεγαλύτερο το βάρος που μεταφέρεται στους πελάτες.

Ακολούθως ας ετοιμαζόμαστε σιγά – σιγά για ελλείψεις. Ήδη κάποιοι σπεύδουν να ακυρώσουν παραγγελίες που δεν έχουν ακόμα φορτωθεί (κυρίως από κινεζικά λιμάνια), ώστε να αποφύγουν τιμολόγια με πενταψήφια ή και εξαψήφια ποσά δασμών. Το καλοκαίρι θα είναι κρίσιμο. Στο μέλλον, οι εταιρείες θα αναζητήσουν νέες εφοδιαστικές αλυσίδες — αλλά το κλειδί είναι η λέξη «μέλλον» σε αντίθεση με τους δασμούς που θα εφαρμοστούν άμεσα.

Και το σημαντικότερο, ο μεγαλύτερος αντίκτυπος θα είναι στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Εκεί όπου η εμπιστοσύνη είναι το παν. Ενώ όλοι κοιτάζαμε τις «βουτιές» του χρηματιστηρίου τις τελευταίες δύο εβδομάδες, οι έξυπνοι επενδυτές μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος και οι σύμβουλοι του παρακολουθούσαν την αγορά ομολόγων, ιδίως τα 10ετή κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ, τα οποία αποτελούν βαρόμετρο για το κόστος δανεισμού και τις μελλοντικές τάσεις των επιτοκίων. Αν δούμε τις αποδόσεις να ανεβαίνουν κι αν οι επενδυτές (ή ακόμα χειρότερα, ξένες κυβερνήσεις) αρχίσουν να απομακρύνονται όχι μόνο από αυτά αλλά και από κάθε μορφή αμερικανικού χρέους, τότε μιλάμε για σοβαρή απώλεια εμπιστοσύνης στο δολάριο και στην Αμερική ως ασφαλές καταφύγιο. Αυτό θα σημαίνει άνοδο επιτοκίων, ακριβότερο δανεισμό, περισσότερο πληθωρισμό και μία μακροχρόνια υποβάθμιση. Και μην ξεχνάτε: η εμπιστοσύνη, όταν χαθεί, δεν επιστρέφει εύκολα. Αφήστε δε που όχι και τόσο σπάνια δεν επιστρέφει ποτέ…

Το πιο ανησυχητικό όμως είναι το πως συνέβησαν όλα αυτά. Ο τρόπος που ο Τραμπ εισήγαγε τους δασμούς — ξεκινώντας με τον Καναδά και το Μεξικό τον Φεβρουάριο — είναι υπόδειγμα του όρου «αυθαίρετο και αλλοπρόσαλλο».

Οι δασμοί μπήκαν, βγήκαν, αυξήθηκαν, μειώθηκαν, αναβλήθηκαν και επανήλθαν.

 Ως το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, εξαιρέθηκαν τα smartphones, οι υπολογιστές και τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα. Την Κυριακή το πρωί, η εξαίρεση έγινε προσωρινή, καθώς ανακοινώθηκαν δασμοί στους επεξεργαστές.

Στην αρχή λέγαμε «καμία εξαίρεση» — τώρα, ξαφνικά, «ίσως και κάποιες». Το αποτέλεσμα; Ένα τσουνάμι αβεβαιότητας. Και ποιος επενδύει όταν όλα είναι στον αέρα;

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr