Η τελευταία δημοσκόπηση της GPO που έγινε γνωστή από το MEGA αποτυπώνει γενική δυσαρέσκεια και απαισιοδοξία για την κατάσταση της οικονομίας και τις προοπτικές της οικογενειακής οικονομικής κατάστασης των πολιτών. Διαπιστώνει επίσης μία ελαφρά πτώση της δημοτικότητας της κυβέρνησης , καθώς και έλλειψη εμπιστοσύνης προς το σημερινό κυβερνητικό σχήμα, δίχως όμως να ωφελείται το ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, οι πολίτες εξακολουθούν να μην εμπιστεύονται το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα να θεωρούν τον κ. Καραμανλή καταλληλότερο για πρωθυπουργό από τον κ. Παπανδρέου, με σημαντική πάντα διαφορά. Παράλληλα, σημαντικά είναι τα ποσοστά εκείνων που δεν εμπιστεύονται ούτε τα δύο κόμματα εξουσίας, αλλά ούτε και τους ηγέτες τους. Το ουσιαστικό συμπέρασμα είναι ότι η ελληνική κοινωνία αισθάνεται να βυθίζεται σε τέλμα. Νοιώθει ότι πρέπει να γίνουν κινήσεις για να βγει από το τέλμα, αλλά και φοβάται. Δεν γνωρίζει ποιες πρέπει να είναι αυτές οι κινήσεις, αλλά εκτιμά ότι η πολιτική ηγεσία –κυβέρνησης και αντιπολίτευσης- δεν τις τολμούν. Τις θέλει, αλλά πιθανότατα δεν αντιλαμβάνεται ότι θα είναι και επώδυνες. ΄Ισως γι αυτό δεν τολμούν να τις κάνουν ή να τις προτείνουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση. ΄Αρα βρισκόμαστε μπροστά σε γόρδιο δεσμό. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση δείχνει να απογοητεύει με τις επιδόσεις της. Κάτι ο αλόγιστος και υπερβολικός κομματισμός του κράτους, κάτι οι ενδείξεις περί διαπλοκής και διαφθοράς και βεβαίως η επιδείνωση της παμφάγου καθημερινότητας –ακρίβεια, ποιότητα ζωής κλπ- αρχίζουν και έχουν το κόστος τους. Γι αυτό προς το παρόν οι πολίτες αρκούνται στο να ζητούν ανασχηματισμό, δηλαδή αλλαγή του πολιτικού προσωπικού και όχι αλλαγή κυβέρνησης, ελπίζοντας ότι κάποιοι άλλοι υπουργοί θα τα καταφέρουν καλύτερα. Στο σημείο αυτό μπαίνει η εικόνα του ΠΑΣΟΚ. Και δεν είναι καλή. Το ΠΑΣΟΚ δεν πείθει. Βαρύνεται ακόμη από την καθεστωτική του διάρκεια στην εξουσία και οι συνεχείς διασκέψεις, συσκέψεις, συζητήσεις στα συμβούλια και τα διαβούλια θυμίζουν αντιπολιτευτική γυμναστική με βήμα σημειωτόν. Ο λόγος του κ. Παπανδρέου είναι έντονα προσκοπικός και τα στελέχη που προβάλλονται είναι ιδιαίτερα φθαρμένα, πέρα από το γεγονός ότι αρκετά από αυτά δεν ακολουθούν τη γραμμή του αρχηγού, αλλά αντίθετα την υπονομεύουν. Κυρίως όμως, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κάνει την υπέρβαση να προτείνει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις σε τομείς που τις χρειάζονται άμεσα, όπως το δημόσιο, ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, η παιδεία. Όλα τα παραπάνω δείχνουν πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Υπάρχουν κύκλοι που πιστεύουν ότι η λύση θα ήταν πρόωρες, μέσα στο 2006, εκλογές, καθώς μάλιστα το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στις Βρυξέλλες για την ελληνική οικονομία φαίνεται να είναι δυσμενές, ακόμη και αν περάσει η τιτλοποίηση για το 2006. Αυτό το σκέπτονται και παράγοντες της κυβέρνησης εκτιμώντας ότι ούτε το 2007 θα μπορέσουν να κάνουν παροχές. Δεν ξέφυγε της προσοχής η σημερινή δήλωση υπουργού Εξωτερικών κ. Μολυβιάτη μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό για το πρόβλημα με την ονομασία των Σκοπίων. Ο κ. Μολυβιάτης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο διεξαγωγής δημοψηφίσματος, υπογραμμίζοντας ότι όταν προκύψει θέμα ένταξης της πΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς, εννοώντας προφανώς Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και ΝΑΤΟ, «η κυβέρνηση –η όποια κυβέρνηση- θα πρέπει να έχει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα». Αυτό το «όποια κυβέρνηση» ερμηνεύεται ήδη πολλαπλώς…Πέρα βέβαια από το γεγονός ότι θεωρούμαστε πλέον αμελητέα ποσότητα από "φίλους", "συμμάχους" και "ετάίρους" και είναι και αυτό μήνυμα αδιεξόδου. Το ερώτημα είναι φυσικά αν και οι πρόωρες εκλογές θα μπορούσαν να βγάλουν τη χώρα από το πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό αδιέξοδο και η πρώτη απάντηση είναι: άγνωστο. Πιθανώς να μπορούν αν προκύψει κυβέρνηση με σημαντική διαφορά από το δεύτερο κόμμα, που θα είναι διατεθειμένη να απορροφήσει πολιτικό κόστος προχωρώντας σε επώδυνες τομές. Αν όμως οι πρόωρες εκλογές αναδείξουν νικητή με μικρή διαφορά από το δεύτερο κόμμα, τότε θα απαιτηθεί πολιτική κίνηση μεγάλου βεληνεκούς. Το πρώτο κόμμα να καλέσει το δεύτερο σε κυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμά