Το έκαναν ο Νίξον με τον ΄Αγκνιου στις ΗΠΑ όταν ήταν στα πάνω τους, το ξανάκανε ο Μπους και στα πάνω του και τώρα στα κάτω του, ο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, ο Πούτιν και άλλοι. Αρα η επιθετικότητα που χαρακτηρίζει την στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι σε δημοσιογράφους και «μήντια» τον τελευταίο διάστημα δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο. Η επιθετικότητα αυτή άρχισε να αναπτύσσεται και έγινε αντιληπτή από τη συνέντευξη των κ.κ. Παναγιωτόπουλου και Γιακουμάτου στους δημοσιογράφους που καλύπτουν το υπουργείο απασχόλησης. Ακολούθησε η επίθεση του υπουργού ΄Αμυνας κ. Σπηλιωτόπουλου κατά της « Ελευθεροτυπίας». Στη συνέχεια έβαλε, εμμέσως πλην σαφώς, ο ίδιος ο κ. Καραμανλής και ακολούθως την σκυτάλη πήρε ο γενικός γραμματέας της Ν.Δ. κ. Μεϊμαράκης. ΄Όμως το δόγμα «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» πήρε ιδιαίτερες διαστάσεις από τον υπουργό Ναυτιλίας κ. Κεφαλογιάννη που το προσάρμοσε στις δικές του εκφραστικές δυνατότητες. Το ερώτημα γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να είναι επιθετική προς τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους δεν απαιτεί τη σοφία του Αϊνστάϊν για να απαντηθεί. Αντιμετωπίζει δυσκολίες στην οικονομία και αμφισβητείται έντονα η εικόνα της ως καθαρτήρια δύναμη στο πολιτικό στερέωμα και την ελληνική κοινωνία. Κάτι έπρεπε να κάνει για να αποκαταστήσει αυτή την εικόνα και αποφάσισε αφενός να επιτεθεί κατά των «μήντια» και των δημοσιογράφων και αφετέρου να ξαναθυμίσει τις «μπερμπαντιές» του ΠΑΣΟΚ. Στην πραγματικότητα, τα ελληνικά «μήντια» και οι δημοσιογράφοι δεν άλλαξαν. Ιδιαίτερα τα τηλεοπτικά κανάλια, που ενδιαφέρουν κυρίως την κυβέρνηση, συμπεριφέρονται όπως και παλιότερα, επί κυβερνήσεως Σημίτη. Το τόσο το κάνουν τόοοοσο, ασχολούνται με λεπτομέρειες και επουσιώδη της καθημερινότητας, πολύ συχνά αντιμετωπίζουν με επιπολαιότητα και επιφανειακά τα θέματα, προσπαθούν να προκαλέσουν και να δημιουργήσουν εντυπώσεις. ΄Όχι βέβαια γιατί οι ιδιοκτήτες τους συνωμοτούν, αλλά γιατί είναι πολλά και ανταγωνιστικά στο έπακρο, προκειμένου να κερδίσουν βαθμούς στις θεαματικότητες. Με λίγα λόγια «φτιάχνουν» μία παμφάγα καθημερινότητα που θύμα της πέφτει η οποιαδήποτε κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία. Αυτή βέβαια είναι η μία πλευρά. Η άλλη πλευρά είναι ότι αυτές τις ιδιότητες των ΜΜΕ έθρεψε και εκμεταλλεύτηκε όσο μπορούσε η ΝΔ όταν ασκούσε αντιπολίτευση και τώρα κανονικά δεν δικαιούται να εμφανίζεται πικραμένη. Παράλληλα, εκείνο που έχει εκνευρίσει πολύ κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και πολλών δημοσιογράφων, είναι η άοκνη προσπάθεια της ΝΔ και της κυβέρνησης να πείσει ότι αποτελείται, από την κορυφή ως τα νύχια, από αρχάγγελους της κάθαρσης που είναι τόσο αγνοί όσο και οι πρωτόπλαστοι πριν εμφανισθεί ο καταραμένος όφις. Όταν ο δόλιος ο κ. Πολύζος το αμφισβήτησε αυτό λέγοντας το αυτονόητο, ότι δηλαδή υπάρχουν «καλοί» και «κακοί» σε όλες τις παρατάξεις, το πλήρωσε πολιτικά με το κεφάλι του. Τώρα η κυβέρνηση πληρώνει την αλαζονεία της. Τα στελέχη της δεν είναι ούτε καλύτερα, ούτε ηθικότερα από τον μέσο όρο των ελλήνων πολιτών και θα προσφέρουν συνεχώς ευκαιρίες στα ΜΜΕ να αναδεικνύουν το αυταπόδεικτο. Αγγελος Στάγκος