Το χειρότερο, τα στελέχη αυτά εμφανίζουν τώρα την αντίθεσή τους, ενώ πρόκειται για θέση που εγκρίθηκε στο τελευταίο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και περιλαμβάνεται στην πρότασή του για αναθεώρηση τουΣυντάγματος, την οποία υπέγραψαν όλοι οι βουλευτές!
Το πιθανότερο είναι ότι ο κ. Παπανδρέου θα ξεκαθαρίσει για άλλη μία φορά κατά την προ ημερησίας διάταξης συζήτησης για την παιδεία στη Βουλή ότι το ΠΑΣΟΚ τάσσεται υπέρ της λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων μέσα σε κάποιο νομοθετικό πλαίσιο, αλλά βασικός στόχος του είναι η ενίσχυση των δημόσιων ΑΕΙ. ’λλο ότι για να ενισχυθούν τα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ χρειάζονται επειγόντως μεταρρύθμιση σε βαθμό που να θυμίζει ανασκολόπηση.
Ουσιαστικά, ο κ. Παπανδρέου είναι υποχρεωμένος να ξεκαθαρίσει τελείως τη θέση του και να κλείσει τα αυτιά του στις εσωκομματικές σειρήνες που θέλουν ένα ΠΑΣΟΚ αγκυλωμένο στο πλαίσιο της δεκαετίας του ΄80και έναν αρχηγόδίχως αξιοπιστία, χωρίς τόλμη, έτοιμο να υποχωρήσει και να συμβιβαστεί μπροστά στην οποιαδήποτε αντίδραση. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν είναι πολλά και διάφορα, όπως ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει διακριτή θέση από τη Νέα Δημοκρατία, ή ότι η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν μπορεί να αποτελεί θέση ενός σοσιαλιστικού κόμματος, ή τέλος, ότι υπονομεύει την πολύπαθη δημόσια Παιδεία.
Στην πραγματικότητα, πίσω από όλα αυτά τα επιχειρήματα κρύβονται φιλοδοξίες, κρύβεται υπεράσπιση συμφερόντων, κρύβεται λαϊκισμός, κρύβεται ο εσωκομματικόςαντιπολιτευτικός οίστρος συγκεκριμένων στελεχών και κρύβεται και η επιθυμία να τεθεί σε ομηρία ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Αν ο κ. Παπανδρέου υποχωρήσει, έχασε οριστικά το παιχνίδι, αφού για άλλη μία φορά θα έχει χάσει την ευκαιρία να πείσει για τα ηγετικά του προσόντα. Από την άλλη πλευρά όμως πρέπει ο ίδιος να διατυπώσει με απόλυτη σαφήνεια και ολοκληρωμένα τη θέση του, για να καταλάβει και ο κόσμος.
Αναμφισβήτητα, το άρθρο 16 του Συντάγματος και γενικότερα η Παιδεία, αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον κ. Παπανδρέου να φύγει προς τα μπρος. Να ξεκαθαρίσει καταστάσεις και πράγματα μέσα στο κόμμα, όπου αυτή τη στιγμή γίνεται επιεικώς της μουρλής. Ο κ. Βενιζέλος θέλει να γίνει Παπανδρέου στη θέση του Παπανδρέου και βρίσκει τρόπους να διαφοροποιείται, η κα Διαμαντοπούλου θέλει και εκείνη να ηγηθεί κάποια στιγμή του ΠΑΣΟΚ και γιαυτό προωθεί τον εαυτό της και προωθείται, ο κ. Ρέππας επιθυμεί να γίνει τουλάχιστον ο νέος Λαλιώτης, ο κ. Πρωτόπαπας ελίσσεται συνεχώς και επιδίδεται σε ασταμάτητο ακτιβισμό για να θεωρείται πρωτοκλασάτος, οι δύο τελευταίοι αλλά και άλλοι, όπως ο κ. Παπουτσής,θέλουν τον κ. Παπανδρέου όμηρό τους, οι παλιοί νοιώθουν να ξεπερνιώνται και τρελαίνονται και ο καθένας χωριστά κάνει του κεφαλιού του.
Φυσικά υπάρχουν και άλλα προβλήματα στο Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που προκύπτουν από τις αδυναμίες του κ. Παπανδρέου. Ωστόσο, οι διορθωτικές κινήσεις μπορούν να αρχίσουν με αφορμή το άρθρο 16, καθώς το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να χάσει ακόμη και το όπλο της ανανέωσης που το είχε κάνει σημαία ο αρχηγός του. Είναι βέβαιο ότι πολλά από τα παλιότερα στελέχη της Ν.Δ., όπως ο κ. Κεφαλογιάννης, ο κ. ΄Εβερτ, η κα Ψαρούδα-Μπενάκη και άλλοι θα εγκαταλείψουν την πολιτική σκηνή. Ισως προωθηθούν τα παιδιά τους στη θέση τους, αλλά πάντως η εικόνα θα είναι δαφορετική και ο κ. Παπανδρέου δεν αντέχει να αφήσει πίσω το ΠΑΣΟΚ και σ΄ αυτό τον τομέα.
Είπαμε, το άρθρο 16 μπορεί να αποτελέσει κλειδί εξελίξεων. Δεν αποκλείεται ο κ. Καραμανλής να πάει στις εκλογές προβάλλοντας την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία. Προς το παρόν διστάζει, αλλά μακάρι τα δύο μεγάλα κόμματα, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, να συγκλίνουν στις απόψεις τους. Για το καλό της χώρας.
Αγγελος Στάγκος