Από τα σχετικά θέματα και προβλήματα, καθώς και μερικά άλλα,οικονομικού πάντως χαρακτήρα, κρίνονται συνήθως εκλογές, ανεβαίνουν και κατεβαίνουν κυβερνήσεις, δημιουργούνται προσδοκίες, τιμωρούνται κόμματα και πολιτικοί. Όλα αυτά πολύ λογικά, ακόμη και για την παράλογη Ελλάδα, τον ευρωπαϊκό παράδεισο της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής, αρκεί η συζήτηση και η ενασχόληση να γίνεται με κάποια δόση ευθύνης και λογικής.
Ωστόσο από την όλη υπόθεση λείπει μια πολύ σημαντική κατηγορία φόρων και την γλυτώνουν μία κατηγορία πολιτικών με μεγάλη εξουσία. Πρόκειται για τα δημοτικά τέλη και τους δημάρχους, που γδέρνουν τον κόσμο εκ του ασφαλούς και χωρίς επιπτώσεις, για να καλύψουν πολύ συχνά την δική τους διοικητική και οργανωτική ανεπάρκεια. Η περίπτωσή τους μάλιστα έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Οι δήμοι εισπράττουν όλα τα τέλη, καθώς το φαινόμενο της φοροδιαφυγής δεν τους αγγίζει. Τα τέλη εισπράττονται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και επομένως όλοι πληρώνουν για να μην τους κοπεί το ηλεκτρικό ρεύμα.
Είναι γνωστό και απολύτως παραδεκτό ότι τα μεγαλύτερα κέντρα διαφθοράς και φαυλότητας είναι πλέον οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το βεβαιώνουν οι ετήσιες εκθέσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, οι αναφορές του Συνήγορου του Πολίτη, καθώς και πλήθος άλλες καταγραφές, πέρα βέβαια από την καθημερινή εμπειρία. Σαν να μην φτάνει αυτό, είναι αναμφισβήτητο και αυταπόδεικτο ότι γενικά η ανικανότητα των υπηρεσιών των δήμων, ιδιαίτερα των μεγάλων, κάνουν τις κρατικές υπηρεσίεςνα φαντάζουν σαν καλοκουρδισμένα ελβετικά ρολόγια. Και όμως, όλα αυτά περνάνε απαρατήρητα αφού για διάφορους λόγους οι αποφάσεις, οι ενέργειες και οι παραλείψειςτων δημάρχων και των δημοτικώνσυμβουλίων δεν φτάνουν στη δημοσιότητα.Η φτάνουν εκ των υστέρων και όταν έχει επέλθει η όποια καταστροφή, ή έχει συντελεστεί το όποιο σκάνδαλο. Φυσικά, κανείς δεν πληρώνει ποτέ και τίποτα.
Το παράδοξο είναι ότι στη σημερινήεποχή της μηντιοκρατίας και της πληροφόρησης (υποτίθεται) τα ΜΜΕ δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου με ένα θεσμό όπως οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ειδικά με τους δήμους, ενώ ασκούν πλέον εξουσία, διαχειρίζονται πολύ υψηλά κονδύλια, βάζουν φόρους με την μορφή τελών και οι αποφάσεις τους ή η λειτουργία τους επηρεάζουν άμεσα την καθημερινή ζωή των πολιτών-δημοτών-κατοίκων. Κάποτε, οι ελληνικές εφημερίδες είχαν συντάκτες που κάλυπταν την δραστηριότητα των δήμων,αλλά φαίνεται ότι σήμερα ξέρουν καλύτερα από τους NewYorkTimes και δεν ασχολούνται με αυτόν τον τομέα, αν κρίνουμε από την απουσία σχετικών ρεπορτάζ. Δεν τους ενδιαφέρει φαίνεται το γεγονός ότι πολλοί δήμοι εξελίσσονται σε φορομπηχτικούς μηχανισμούς, δίχως να λειτουργούν με διαφάνεια και χωρίς να αποδίδουν έργο ανάλογο των εισπράξεών τους.
Υπολογίζεται ότι τα δημοτικά τέλη αποτελούν το 30% των λογαριασμών της ΔΕΗ και σ΄ αυτά προσθέστε και τα έσοδα από άλλες πηγές, όπως οι λαϊκές αγορές ας πούμε, ή τις επιδοτήσεις του κράτους. Που πάνε αυτά τα λεφτά; Πόσους υπαλλήλους τρέφει ο Δήμος Αθηναίων, ή ο Δήμος Θεσσαλονίκης και σε τι ειδικότητες;Γιατί πρέπει να υπάρχουν δημοτικά ραδιόφωνα ή δημοτικές τηλεοράσεις και πόσα κοστίζουν; Ποιοι δημοτικοί σύμβουλοι ψηφίζουν την α ή την β απόφαση και γιατί; Πως δικαιολογείται μία αύξηση του 3,5% ή του 5% , ή και περισσότερο στα τέλη; Πως λειτουργούν οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί; Αυτά και πολλά ερωτήματα φαίνεται ότι δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τους πολίτες και γιαυτό τα περιβόητα ελληνικά μήντια δεν φροντίζουν για την κάλυψή τους. Τους αρκούν οι επιδερμικές περιγραφές θεμάτων που έχουν ελάχιστη σχέση με την κοινωνία. Οσο για τους μικρότερους δήμους, ειδικά της επαρχίας, εκεί όλοι και οι δημοσιογράφοι- είναι στο κόλπο της κάλυψης και της ασυδοσίας.
Επομένως αφού κανείς δεν ασχολείται κανείς, οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται και δεν υπάρχει δημόσιος έλεγχος από τα ΜΜΕ, καλά κάνουν οι δήμαρχοι και συμπεριφέρονται ασύδοτοι, ενώ τα κορόϊδα πληρώνουν αγόγγυστα.
Αγγελος Στάγκος