Με τέτοια οριακή διαφορά είναι πολύ πιθανό μια νέα καταμέτρηση να αλλάξει το τελικό αποτέλεσμα, αλλά και αν δεν το αλλάξει, θα δυσκολευτεί πολύ να κυβερνήσει ο Πρόντι. Να μην ξεχνάμε ότι η «Ελιά» είναι συνασπισμός πολλών κομμάτων που ενώθηκαν σε μία κοινή προσπάθεια για να διώξουν τον επονομαζόμενο «Καβαλιέρε», αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συμφωνούν στην άσκηση διοίκησης. Η διαφορά των 25.000 ψήφων που τους έδωσε τη νίκη είναι πολύ μικρή για την άσκηση διακυβέρνησης και μάλιστα σε μία χώρα σαν την Ιταλία. Για να ξαναγυρίσουμε λοιπόν στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο άνθρωπος αποτελεί φαινόμενο. Παρά το γεγονός ότι η ιταλική οικονομία δεν τα πήγε καθόλου καλά επί πρωθυπουργίας του, ο ίδιος κατηγορείτο για απανωτά σκάνδαλα, η καχυποψία ήταν διάχυτη για την διαπλοκή των επιχειρηματικών συμφερόντων του με το κρατικό λειτούργημά του και αποτελούσε «μαύρο πρόβατο» ακόμη και για τους ομοϊδεάτες του, αυτός κατόρθωσε να πείσει τους μισούς σχεδόν ψηφοφόρους ότι αξίζει να παραμείνει πρωθυπουργός. Εστω και αν κοντεύει στα 75, με πλαστικές, τραβήγματα και μπότοξ μέχρι σημείου γελοιότητας. Θυμηθείτε ότι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, όλα τα δεδομένα ήταν εναντίον του. Οι σφυγμομετρήσεις τον έδειχναν να υπολείπεται 3-5 ποσοστιαίες μονάδες του αντιπάλου του και οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση έδειχναν έναν άνθρωπο που για μας τους ξένους τουλάχιστον, δεν ήξερε τι έλεγε ή ήταν κραυγαλέα λαϊκιστής ως και χυδαίος. Ακόμη και οι ομοϊδεάτες του ευρωπαίοι ηγέτες που πήγαν από υποχρέωση να τον στηρίξουν προεκλογικά προσπαθούσαν με τα μανίας να μην εμφανιστούν δίπλα του και κακοχαρακτηριστούν. Δεν είναι τυχαίο ότι το ευαγγέλιο των κεντροδεξιών, ο «Εκόνομιστ» ήταν σταθερά εναντίον του Μπερλουσκόνι. Ωστόσο, ο Μπερλουσκόνι ουσιαστικά τα κατάφερε και αυτό ίσως να λέει κάτι τόσο για τους ιταλούς, όσο και για τον Πρόντι. Ισως να αποκαλύπτει ότι η κυρίαρχη άποψη που επικρατεί σήμερα στην Ιταλία είναι ότι δεν πρέπει να κινείται τίποτα, ότι παρά τη γκρίνια, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν ρισκάρει τα κεκτημένα του. Ισως να λέει ότι οι συντηρητικές δυνάμεις της χώρας είναι πολύ ισχυρότερες από αυτό που φανταζόμασταν. Ισως πάλι να φανερώνει ότι ο ιταλικός λαός «γουστάρει» τους μουσολινοειδείς φανφαρόνους πολιτικούς και τη βρίσκει μαζί τους. Πιθανώς πάλι ο Πρόντι να παραείναι άχρωμος για τα γούστα τους, ενώ με τον «καβαλιέρε» γινόταν χαβαλές. Τέλος, μπορεί το πρόγραμμα της «Ελιάς» να παραήταν θολό και χωρίς ιδέες που να πείθουν ότι η Ιταλία θα γύριζε σελίδα προς το καλύτερο. Φυσικά, οι αναλύσεις θα δώσουν και θα πάρουν τώρα για να βρουν τα αίτια της ισχνότατης νίκης του Πρόντι, ή πως και γιατί ο Μπερλουσκόνι αρνείται να πεθάνει πολιτικά. Η ουσία είναι ότι αν ο Πρόντι κερδίσει την πλειοψηφία και στη Γερουσία θα κυβερνήσει για μικρό χρονικό διάστημα, ενώ αν χάσει, δεν θα κυβερνήσει καθόλου. Εκτός και αν δούμε πράματα και θάματα για τα ιταλικά δεδομένα. Αγγελος Στάγκος