Ταυτόχρονα, το 66% των ελλήνων πιστεύει ότι είναι θετικό γεγονός η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, αλλά το 40% δηλώνει παγερά αδιάφορο αν η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση διαλυθεί. Προφανώς δεν έχουν καταλάβει ότι τα τελευταία 25 χρόνια η Ελλάδα και οι έλληνες καλοτρώνε και καλοπίνουν χάρις στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Και αυτό βεβαίως οφείλεται στις στρεβλές απόψεις που έχουν οι έλληνες για τους εαυτούς τους και τη χώρα τους, στην αμάθεια, στην έλλειψη μνήμης, αλλά και στην αγνωμοσύνη του ευεργετηθέντος, χαρακτηριστικό που μας διακρίνει ιδιαίτερα. Μέσα στο αλαλούμ λοιπόν που υπάρχει στα μυαλά των ελλήνων γύρω από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση -φυσικό αφού ουσιαστικά δεν ξέρουμε ακόμη αν πρέπει να εντάξουμε τους εαυτούς μας στην Ευρώπη και όχι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία- επικρατεί και ο μύθος ότι για όλα φταίει το ευρώ, γιατί παλιότερα με τη δραχμούλα ξέραμε τι είχαμε στην τσέπη μας, ενώ τώρα αφ΄ ενός οι κερδοσκόποι πάσης φύσεως στρογγυλοποιούν τις τιμές προς τα πάνω και αφ΄ ετέρου εμείς οι εργαζόμενοι και καταναλωτές έχουμε χάσει τον μπούσουλα . Αυτόν τον μύθο τον πιστεύουν οι ανθρωπάκοι και τον καλλιεργούν από άγνοια και κιτρινισμό οι δημοσιογράφοι των Μαζικών Μέσων Επικοινωνίας. Για να τελειώνουμε λοιπόν, όντως μπήκαμε με κενά ως οικονομία στην ΟΝΕ και όντως ήταν λάθος των μεγάλων που επηρεάζουν τις καταστάσεις στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση το γεγονός ότι δεν επέβαλαν να υπάρχουν χαρτονομίσματα ή και χαρτονομίσματα του ενός και δύο ευρώ, όπως έχει το δολάριο. Άλλο σεβασμό εμπνέουν τα χαρτονομίσματα, ενώ τα κέρματα εντάσσονται ψυχολογικά στην κατηγορία των «ψιλών», αφού βαραίνουν και κουδουνίζουν στην τσέπη ζητώντας επιτακτικά να ξοδευτούν. Φυσικά, όσοι δεν έχουν αυτοπειθαρχία και οι έλληνες δεν την έχουν, τα ξοδεύουν αλόγιστα. Από εκεί και πέρα όμως, αν δεν είχαμε μπει τότε που μπήκαμε κουτρουβαλώντας στην ΟΝΕ, δεν θα μπαίναμε ούτε σε σαράντα χρόνια. Και αν είχαμε ακόμη την δραχμή, όντας έξω από την ΟΝΕ, ο πληθωρισμός θα ήταν στα ύψη και το λίτρο της βενζίνης θα έφθανε τις 1000 δραχμές, για να μη μιλήσουμε που θα ήταν τα επιτόκια. Πιθανώς όπου ήταν και στα τέλη του ΄80 με αρχές του ΄90, όταν δανειζόντουσαν με 25% οι ξενοδόχοι της Κρήτης και μετά κλαίγανε για τα «πανωτόκια» ζητώντας από τον κ. Μητσοτάκη να προβάλει τα στήθη του για να απαλλαγούν, πράγμα που έκανε ο παμμέγιστος. Βεβαίως, οι υποτιμήσεις της δραχμής θα βοηθούσαν τις εξαγωγές μας, αλλά έλα που εισάγουμε πολύ περισσότερα από όσα εξάγουμε και έλα που έχουμε και ένα χρέος από εδώ ως την Καπερναούμ που είμαστε υποχρεωμένοι να εξυπηρετούμε… Υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι αν μέναμε στη δραχμή οι ελληνικές κυβερνήσεις θα μπορούσαν να ελέγξουν καλύτερα τα πράγματα ασκώντας νομισματική πολιτική και μέσω αυτής χαλαρότερη εισοδηματική πολιτική. Τότε όμως θα λειτουργούσε το σπιράλ του πληθωρισμού πολύ πιο έντονα από σήμερα και η σταθερότητα θα ήταν όνειρο απατηλό. Αφού δεν φταίει το ευρώ ποιος φταίει λοιπόν για την ακρίβεια; Φταίει ο κακός μας ο καιρός, αφού ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί στην Ελλάδα, αφού είναι αναλογικά τεράστιος ο αριθμός των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων που με απολύτως πειρατικό πνεύμα ζητάνε τη μάνα τους και τον πατέρα τους για τα αγαθά που πουλάνε και για τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Φταίει επίσης η υπεραξία -την λένε και κερδοσκοπία- της γης που από τη μία πλευρά κινεί την ελληνική οικονομία , αλλά ταυτόχρονα ανεβάζει και τις τιμές. Τέλος, φταίει η μαύρη οικονομία που επιτρέπει σ΄ αυτούς που επωφελούνται να πληρώνουν όσο-όσο για να καταναλώσουν. Μετά από όλα αυτά, φταίει και το ευρώ… Αγγελος Στάγκος