Όταν έσκασαν οι βόμβες στο μετρό του Λονδίνου, όλες οι αρμόδιες βρετανικές υπηρεσίες ξεχύθηκαν για να βρουν με κάθε τρόπο όλες τις πιθανές και απίθανες συνδέσεις των δραστών στον πλανήτη. Νόμισαν ότι βρήκαν ή πραγματικά βρήκαν κάποια άκρη με ύποπτους μουσουλμάνους στην Ελλάδα και ζήτησαν την συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης, που φυσικά δεν μπορούσε να αρνηθεί. Ετσι, χωρίς θόρυβο και ανακοινώσεις στήθηκε μυστικά η επιχείρηση της έρευνας, της προσαγωγής και των ανακρίσεων 5.500 περίπου πακιστανών και άλλων μουσουλμάνων. Αυτά έγιναν το καλοκαίρι και το πιθανότερο είναι ότι η επιχείρηση έγινε υπό την εποπτεία ειδικών των βρετανικών αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών. Οι μουσουλμάνοι ύποπτοι ανακρίθηκαν και κατά ομολογία του κ. Βουλγαράκη στην επιτροπή της Βουλής τις προάλλες, μερικοί από αυτούς απελάθηκαν στις χώρες τους, αλλά αυτό μένει να εξακριβωθεί γιατί δεν αποκλείεται να κρατούνται κάπου, εκτός Ελλάδας και να ανακρίνονται, χωρίς κανείς να γνωρίζει ούτε το πού, ούτε το γιατί. Αυτή άλλωστε είναι και η μέθοδος που χρησιμοποιείται από άγγλους και αμερικανούς. Ακριβώς για τον συγκεκριμένο λόγο, οι ελληνικές υπηρεσίες που μπλέχθηκαν στην υπόθεση και βεβαίως η κυβέρνηση, δεν κάλεσαν εισαγγελείς για να είναι όλα νομότυπα. Αν καλούσαν εισαγγελείς και έβρισκαν στοιχεία διασύνδεσης με την Αλ Κάϊντα για κάποιους από τους ανακρινόμενους, τότε δεν θα μπορούσαν να τους φορτώσουν δίχως πολλές διαδικασίες σε κάποιο αεροπλάνο για να τους παραδώσουν στους άγγλους, τους αμερικανούς ή οποιονδήποτε άλλον τους καταζητούσε. Δεν θα άνοιγε μύτη για όλα αυτά, ούτε και έφθανε στις τηλεοράσεις και στις εφημερίδες η υπόθεση, αν κάποιοι από τους πακιστανούς που ανακρίθηκαν δεν προχωρούσαν σε καταγγελίες και μηνύσεις. Πέρασαν μήνες χωρίς να προχωρήσουν οι διαδικασίες, οπότε ο δικηγόρος τους τα ξεφούρνισε δημόσια και τότε η κυβέρνηση έχασε τον μπούσουλα. Ο κ. Βουλγαράκης άρχισε τα ψέματα, ο κ. Μολυβιάτης έκανε πως δεν καταλαβαίνει, ο κ. Παπαληγούρας έπεσε από τα σύννεφα και ο πρωθυπουργός προσπάθησε αρχικά να μείνει τελείως έξω από την υπόθεση. Εκεί πάνω όμως παρενέβη ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Λινός και ζήτησε να γίνουν ανακρίσεις για τους πακιστανούς και το πράγμα έμπλεξε. Ο κ. Βουλγαράκης που δεχόταν τα περισσότερα πυρά χωρίς να μπορεί να πει τίποτα αφ΄ ενός γιατί είχε προλάβει να ξεφουρνίσει ψέματα ότι δεν είχε ιδέα για τι μιλούσαν οι πακιστανοί και αφ΄ ετέρου γιατί ήταν υποχρεωμένος να καλύψει τόσο την κυβέρνηση, όσο και τους βρετανούς. Η οργή, όμως, κατά του κ. Λινού συσσωρευόταν στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, με αποτέλεσμα να την βγάλει στην επιφάνεια ο κ. Μαρκογιαννάκης, μπροστά στον ακοίμητο δημοσιογράφο κ. Ξεκουκουλωτάκη, ο οποίος και τα έγραψε σε φιλική προς τον υφυπουργό Δημόσιας Τάξης εφημερίδα των Χανίων. Ο κ. Μαρκογιαννάκης διέψευσε με άνεση ότι αποκάλεσε "ανόητο" και "αγράμματο" τον κ. Λινό, ξεχνώντας ότι η επιστήμη έχει προοδεύσει και υπάρχουν πλέον μαγνητόφωνα. Μπουμπούνησαν λοιπόν τα κανάλια τα λόγια του και τότε με μεγάλη του λύπη ο κ. Καραμανλής αναγκάστηκε να εκπαραθυρώσει τον κ. Μαρκογιαννάκη. Ο κ. Μαρκογιαννάκης δεν έχασε τη θέση του γιατί αποκάλεσε "ανόητο" και "αγράμματο" τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, αλλά γιατί είπε ψέματα και αυτό αποκαλύφθηκε πριν τελειώσει τη φράση του. Απόδειξη, ότι στην τελετή που οργανώθηκε προς τιμήν του στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ο κ. Βουλγαράκης τον φίλησε σχεδόν στο στόμα, του έδωσε "χρυσούν ωρολόγιον" ή κάτι τέτοιο για να μετράει τον χρόνο μέχρι την επιστροφή του και γενικά άφησε να εννοηθεί ότι πολύ καλά έκανε ο λεβεντογεννημένος τέως υφυπουργός και έλουσε τον κ. Λινό. Παράλληλα, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης και κουμπάρος του κ. Βουλγαράκη, ο κ. Ρουσόπουλος πρώτα ανέθεσε σε φερέφωνό του δημοσιογράφο "να τα χώσει" στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου μέσω της στήλης του σε απογευματινή εφημερίδα και μετά έριξε με τη σειρά του μία στον κ. Λινό, κατηγορώντας τον ουσιαστικά ότι ασκεί πολιτική. Ωστόσο, η κυβέρνηση παρέμεινε στριμωγμένη, καθώς ο κ. Λινός δεν έκανε τίποτε περισσότερο από αυτό που έλεγε ο νόμος, όταν μάλιστα πρωτοστατεί στην προσπάθεια να ξαν