Είναι π.χ. χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδης και ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Μ. Ακιντζί συμφώνησαν περίπου με συνοπτικές διαδικασίες να ξαναπιάσουν το νήμα της συζήτησης για το κυπριακό, βάζοντας μάλιστα και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για μία πενταμερή σύνοδο, στις αρχές του έτους. Εκεί θα πρέπει να συμμετάσχει και η ελληνική κυβερνηση.
Κάτι που με βάση τις αντιδράσεις της έπειτα από το αρχικό ναυάγιο των συνομιλιών, φαίνεται πως δεν επιθυμεί και ιδιαιτέρως. Και αυτό γιατί αντιλαμβάνεται οτι πλησιάζει μία ώρα δύσκολη. Θα πρέπει να πάρει θέση για το τι επιθυμεί πραγματικά να γίνει στο Κυπριακό και ο κίνδυνος είναι υπαρκτός: είτε να κληθεί να αναλάβει το εσωτερικό κόστος μίας επώδυνης λύσης (σε περίπτωση π.χ. που μία μεθόδευση στο θέμα της ασφάλειας πλησιάσει περισσότερο στις τουρκικές θέσεις), είτε να κατηγορηθεί ότι δεν διευκόλυνε τις διαδικασίες και δεν συνέδραμε όσο και όπως θα ήθελαν κάποιοι στην λύση.
Η ισορροπία είναι δύσκολη και δύσκολα διχειρίσιμη, όσο μάλιστα αποκαλύπτονται ολοένα και πιο ξεκάθαρα οι τουρκικές διαθέσεις στο Αιγαίο. Οι παράλληλες ασκήσεις του τουρκικού και του ελληνικού πολεμικού ναυτικού από την ερχόμενη Δευτέρα συνθέτουν ένα σκηνικό που λίγο απέχει από ένα θερμό επεισόδιο.
Στο σημείο αυτό, ιδιαίτερη (θετική) εντύπωση προκάλεσε ο τρόπος με τον οποίο σύσσωμη η αντιπολίτευση προσπάθησε να συγκρατήσει τις επικοινωνιακού Τύπου κινήσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας Π. Καμμένου. Πρόθεσή του ήταν - και παραμένει - να επισκεφθεί την Δευτέρα το Καστελόριζο με τα μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής. Σχεδιαζόταν μάλιστα και συνεδρίαση της Επιτροπής στο ακριτικό νησί, η οποία αποτράπηκε μετά την άρνηση της αντιπολίτευσης να συμμετάσχει στο ταξίδι.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, μία τέτοια κίνηση προφανώς και θα ικανοποιούσε διάφορα ένστικτα γνωστών εθνικιστικών κέντρων, όμως αξίzει να αναρωτηθεί κανείς τις αποτέλεσμα θα είχε. Να δείξει ότι το Καστελόριζο είναι ελληνικό; Να επιβεβαιώσει εμμέσως ότι διεκδικείται από τους Τούρκους; Τι ακριβώς; Οταν μάλιστα υπάρχουν πλείστα όσα παραδείγματα για το πώς έχει πληρώσει η Ελλάδα στο παρελθόν ασχεδίαστες και παρορμητικές αντιδράσεις στις τουρκικές προβοκάτσιες.
Η άρνηση της αντιπολίτευσης να συμμετάσχει στους σχεδιασμούς του κ. Καμμένου δείχνει ότι σε μερικά επίπεδα κάποιοι μπορούν να ακόμη να τραβήξουν «φρένο».
Το θέμα είναι ότι πριν από αυτούς έπρεπε να το έχει τραβήξει ο Πρωθυπουργός, που κατά τα άλλα ταξιδεύει και παρατηρεί…