Ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση έσπευσε να πανηγυρίσει την εν γένει αόριστη απόφαση του Εurogroup της 5ης Δεκεμβρίου είναι άγνωστος, αλλά αυτό εμπίπτει στην ελληνική πολιτική καθημερινότητα που λίγο ενδιαφέρει - είτε τους πολίτες της χώρας, πολύ δε περισσότερο τους δανειστές και τις ξένες κυβερνήσεις.
Ενα από τα κρίσιμα στοιχεία της απόφασης αφορά την χρονική διάρκεια για την οποία η ελληνική κυβέρνηση (σημερινή ή μελλοντική) θα είναι υποχρεωμένη να επιτυγχάνει δημοσιονομικά πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ, κάτι που σημαίνει ότι μέχρις ότου διευκρινιστεί αυτό, θα παραμένει μία μεγάλη εκκρεμότητα: η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα και ο τρόπος με τον οποίο αυτή θα διασφαλίζεται και θα υλοποιείται.
Ως προς τούτο, η ανησυχία του υπουργού Οικονομικών Ευκλ. Τσκαλώτου ήταν εμφανής, όταν δήλωνε πως δεν πρέπει να εκτροχιαστεί η πορεία των διαπραγματεύσεων από κανέναν, «ακόμα και από το ΔΝΤ», προκειμένου να υπάρξει η τεχνική συμφωνία.
Υπό αυτό το πρίσμα και με τις εκκρεμότητες ανοιχτές, ο κομβικός ρόλος του ΔΝΤ αξίζει να επισημαίνεται και να ερμηνεύεται.
Το Ταμείο ήδη χαρακτήρισε ανεπαρκή τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος που αποφάσισε και ανακοίνωσε το eurogroup και εξέφρασε προβληματισμό για την διατήρτηση των στόχων των υψηλών πλεονασμάτων, ζητώντας όμως παράλληλα λήψη άλλων, διαρθρωτικών και πολιτικά επώδυνων μεταρρυθμίσεων.
Για όσους δε εξακολουθούν να αναρωτιούνται «γιατί είναι απαραίτητο το ΔΝΤ και τι μας πειράζει να φύγει από το πρόγραμμα;», μία σαφή και αφοπλιστική απάντηση έδωσε την Δευτέρα το μεσημέρι ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγερ. Μιλώντας σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Γερμανική Σχολή Αθηνών, ο κ. Στάινμαγερ τόνισε: «η συμμετοχή του ΔΝΤ είναι χρήσιμη και αναγκαία για πολιτικούς και τεχνικούς λόγους. Αν το Ταμείο αποχωρούσε από το πρόγραμμα, όλοι θα έλεγαν “το ΔΝΤ εγκαταλείπει την Ελλάδα”». Τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο για την αξιοπιστία της χώρας και πώς θα αντιμετωπιζόταν από τις αγορές, για τις οποίες κόπτεται η κυβέρνηση;
Εστω και με διατύπωση πιο κομψή από αυτές του Σόιμπλε, η επισήμανση του κ. Στάινμαγερ κινείται στο ίδιο πλαίσιο και εξηγεί πολλά. Και κυρίως καταλήγει στο συμπέρασμα: Αλίμονό μας αν φύγει το ΔΝΤ.