Αδηλο προς το παρόν είναι, πέραν του αποτελέσματος των εκλογών και το αν ο κ. Μητσοτάκης θα κατορθώσει να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Η παράμετρος αυτή ίσως είναι η πλέον κρίσιμη, για πολλούς λόγους που δεν φαινεται να αντιλαμβάνονται όλοι.
Το σενάριο που προτιμά να ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το προφανές: ακόμη και αν κερδίσει ο Μητσοτάκης, είτε θα είναι αυτοδύναμος με μικρή πλειοψηφία και δεν θα αντέξει για πολύ, οπότε θα πάμε πάλι σε εκλογές με απλή αναλογική και έπειτα… χάος, είτε δεν θα έχει αυτοδυναμία, κανείς δεν θα συνεργαστεί μαζί του και το χάος μέσω των νέων εκλογών θα επέλθει μία ώρα αρχύτερα.
Πέραν αυτών, οι προκλήσεις για τον Κυρ. Μητσοτάκη, αλλά και για το ΠΑΣΟΚ και όσους φιλοδοξούν να ανασυγκροτήσουν την Κεντροαριστερά, προκύπτουν και από τα εξής δεδομένα: αν υποθέσουμε ότι γίνονται εκλογές πριν το 2019, όπως επιμένει να ζητεί ο πρόεδρος της ΝΔ, κατά τη διάρκεια της θητείας της επόμενης Βουλής θα υπάρξουν δύο σοβαρές πολιτικές διαδικασίες: η διεξαγωγή αυτοδιοικητικών εκλογών και ευρωεκλογών την άνοιξη του 2019 και εν συνεχεία η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στις αρχές του 2020. Ως γνωστόν από την πρόσφατη εμπειρία, χωρίς μία συναίνεση 180 βουλευτών στο πρόσωπο του Προέδρου, η Βουλή διαλύεται και… πάλι εκλογές. Με λίγα λόγια, η ύπαρξη κάποιας στοιχειώδους αλλά ουσιαστικής συνεννόησης μεταξύ κάποων δυνάμεων θα είναι απαραίτητη στην επόμενη Βουλή, προκειμένου να αποφευχθούν άλλες περιπέτειες.
Με την κατάσταση που απεικονίζεται στις δημοσκοπήσεις, το προβάδισμα της ΝΔ, την μη αυτοδυναμία, την οριακή ανθεκτικότητα του ΠΑΣΟΚ, κάποια ερωτηματικά ανακύπτουν για την στάση των κομμάτων της λεγόμενης κεντροαριστεράς και όσων νέων δημιουργηθούν: η στρατηγική ίσων αποστάσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ γιατί θεωρούν ότι τους βοηθάει πολιτικά; Με τις παρούσες συνθήκες, γιατί να ψηφίσει π.χ. ΠΑΣΟΚ κάποιος που θέλει να απαλλαγεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν η Γεννηματά λέει ότι δεν θα συμμετάσχει σε κυβερνητικο σχήμα; Και γιατί να ψηφίσει κάποιος ένα νέο κόμμα σαν κι αυτό που θα επιχειρήσουν να φτιάξουν η Διαμαντοπούλου, ο Ραγκούσης και ο Φλωρίδης όσο λένε και αυτοί ότι δεν συνεργάζονται;
Το μεγάλο παράδοξο που έχουν να διαχειριστούν αυτές οι δυνάμεις είναι ένα: οι πιθανότητες αυτοδυναμίας του Μητσοτάκη περιορίζονται όσο υπάρχει ανοιχτό ενδεχόμενο κάποιος να συνεργαστεί μαζί του, απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Η μερίδα πολιτών που εκφράζεται από την λεγόμενη σοσιαλδημοκρατία, θέλουν ένα κόμμα με τέτοια χαρακτηριστικά να συμμετέχει στην διακυβέρνηση, όχι να πετροβολάει αμήχανα και λίγο πιο χλιαρά από την Αριστερά.
Οσο αυτή η εναλλακτική αποκλείεται, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες αυτοδυναμίας της ΝΔ.