Ενα θέμα που δεν φαίνεται να συγκινεί πλέον κανέναν και που η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται πως δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί - ή πάντως η όποια κίνησή της έχει μονδικό γνώμονα την αντίδραση της κοινής γνώμης εντός Ελλάδος - και Κύπρου, όπου παρουσιάζεται ένα απροσδόκητο κύμα εμπιστοσύνης.

Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση Τσίπρα ίσως να είναι κάπως τυχερή. Εχει προσκρούσει σε μία τουρκική αδιαλλαξία και υπεροψία, η οποία δυναμιτίζει καθώς φαίνεται κάθε προσπάθεια προσέγγισης και πιθανώς οδηγεί την διαδικασία σε ναυάγιο - εκτός συγκλονιστικού απροόπτου. Αν τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά, ο κ. Τσίπρας θα κινδύνευε στην διάκεψη της Γενεύης να βρεθεί μόνος απέναντι στους υπόλοιπους τέσσερις εμπλεκόμενους (Τουρκία, Βρετανία, Κυπριακή Δημοκρατία, τουρκοκυπριακή πλευρά).

Υπό το πρίσμα αυτό, οι σημερινές συναντήσεις του κ. Τσίπρα με τους πολιτικούς αρχηγούς μοιάζουν να έχουν λίγη σημασία και να εξυπηρετούν μόνο επικοινωνιακούς σκοπούς. Γεννούν δε και το ερώτημα αν ο Πρωθυπουργός πράγματι ενδιεφέρεται για την διαμόρφωση μίας εθνικής γραμμής στο Κυπριακό, ή απλώς αναζητεί αφορμές για να επιχειρήει να εκθέσει κάποιον από τους συνομιλητές του. Και αν εν τέλει ενδιαφερόταν, γιατί δεν ζητούσε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκαλέσει ένα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών για το Κυπριακό;

Φαίνεται πως η απάντηση σε αυτά είναι απλή: επειδή δεν υπάρχει λόγος.

Επειτα από αμφιταλαντεύσεις και πρόχειρους χειρισμούς, η ελληνική κυβέρνηση έχει κρυφτεί πίσω από την σκληρή τουρκική στάση και θεωρεί ότι έχει εξασφαλίσει και την επιχειρηματολογία στο παιχνίδι επίρριψης ευθυνών που θα ακολουθήσει. Ολα αυτά φυσικά, αν και εφόσον η πολυμερής διάσκεψη της Γενεύης πραγματοποιηθεί και αν ο κ. Τσίπρας παραστεί. Αλλωστε κατά τα όσα μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Τσίπρας θα συμμετάσχει στη Διάσκεψη της Γενεύης «εφόσον υπάρχουν πιθανότητες επίτευξης συμφωνίας». 

Από μία άποψη, κάποια τέτοια εξέλιξη ίσως να είναι και η καλύτερη δυνατή υπό τις παρούσες συνθήκες, καθώς μία λύση θα προϋπέθετε υποχωρήσεις δύσκολα διαχειρίσιμες. Και εν τέλει αναδεικνύεται ίσως το πλέον σημαντικό της όλης υπόθεσης: πώς και γιατί να λυθεί το Κυπριακό αν κανείς από τους εμπλεκόμενους το θέλει;

Από εκεί κι έπειτα, το ενδιαφέρον μεταφέρεται στον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει η Τουρκία (με αιχμή κυρίως το προσφυγικό) και στις επιπτώσεις που θα έχουν οι μεθοδεύσεις του Ερντογάν στο Αιγαίο.