Η κατά τα φαινόμενα οριστική απομάκρυνση της Αννας Διαμαντοπούλου και του Σταύρου Θεοδωράκη, πιθανώς και του Βαγγέλη Βενιζέλου από το εγχείρημα της ΔΗΣΥ είναι ένα στοιχείο που θα παίξει μεγάλο ρόλο. Και πιθανώς όχι όπως τον φαντάζονται τα συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα.

Η ενδεχόμενη δημιουργία ενός ακόμη κόμματος στον χώρο του Κέντρου μόνο αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να έχει. Ο,τι κι αν συμβεί στην ΔΗΣΥ, η πολυδιάσπαση θα επιδράσει αρνητικά, η όποια δυναμική θα εξανεμιστεί από όλα τα σχήματα.

Ειδικώς δε το εγχείρημα ενός φορέα που θα παίρνει αποστάσεις τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, υποκρύπτει τον εξής κίνδυνο: να κατέβει ένα τέτοιο κόμμα στις εκλογές και να μην συγκεντρώσει ποσοστό ικανό ώστε να μπει στην Βουλή. Οι συνθήκες ακραίας πόλωσης που είναι βέβαιο ότι θα επικρατήσουν δίνουν μεγάλες πιθανότητες σε ένα τέτοιο σενάριο.

Είναι κάτι που στο επιτελείο του Κυρ. Μητσοτάκη έχει μελετηθεί πολύ. Μία τέτοια εξέλιξη θα είναι πλήγμα για την ΝΔ για τους εξής λόγους: αφενός μεν, θα της αφαιρεί ψήφους  καθώς οι ψηφοφόροι ενός τέτοιου σχήματος θα μπορούσαν να ψηφίσουν χωρίς πολλούς ενδοιασμούς την ΝΔ. Οι απώλειες σε αυτό το επίπεδο θα μπορούσαν να είναι κρίσιμες, τόσο που να της στερούν την αυτοδυναμία.

Αφετέρου δε, μία τέτοια τροπή θα δημιουργούσε πρόβλημα σε μία ενδεχόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη κατά την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2020, καθώς θα λείπουν πιθανότατα οι καθοριστικές ψήφοι για την συμπλήρωση των 180 που απαιτούνται για την εκλογή. Αυτό ακριβώς που ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από εκεί κι έπειτα, οι προσωπικές φιλοδοξίες και βλέψεις του καθενός φαίνεται πως εξακολουθούν να παίζουν βαρύνοντα ρόλο. Κατά μία εκδοχή, τα στελέχη που δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα της ΔΗΣΥ, ή κάποια από αυτά, αποβλέπουν σε μία μετεκλογική συνεργασία με την ΝΔ, είτε με την ανάληψη υπουργικών θέσεων, είτε με άλλη μορφή.

Όμως οι προσωπικές φιλοδοξίες καλό θα ήταν να εξεταστούν υπό διαφορετικό πρίσμα κάποια στιγμή. Και εν τέλει, οι λάθος υπολογισμοί κάποιες φορές τις ακυρώνουν κι αυτές.