Αγνωστο είναι και το τι ακριβώς θεωρεί ευκαιρία.

Δεν έχει όμως και τόση σημασία. Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει τι είναι ευκαιρία και την άρπαξε. Αντέδρασε αστραπιαία – τόσο που να δικαιολογεί την καχυποψία όσων λένε ότι η Γεννηματά τα έχει βρει μαζί του – και έστειλε απαντητική επιστολή. Αποδέχθηκε φυσικά την πρόσκληση της προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και την κάλεσε να τα συζητήσουν.

Πέραν των ερωτημάτων για τις σκοπιμότητες ή τις βεβιασμένες αποφάσεις της Φώφης και την αβάντα στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο μεταξύ τους διάλογος προξενεί μία άλλη απορία.

Ο Πρωθυπουργός αναφέρει στην επιστολή του ότι η αναθεώρηση δεν μπορεί να είναι «πολιτικά ουδέτερη» και ότι έχει έλθει η στιγμή για μία «προοδευτική αναθεώρηση» του Συντάγματος.

Τι ακριβώς σημαίνουν αυτά; Και κυρίως τι δείχνουν;

Αν μη τι άλλο, ότι τέτοιες αντιλήψεις σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν σεβασμό στο πολίτευμα.

Ο καταστατικός χάρτης της χώρας προφανώς και απαιτείται να είναι πολιτικά ουδέτερος. Αλλιώς κάθε κυβέρνηση θα κάνει ό,τι θέλει, θα τον αλλάζει κατά βούληση και λογαριασμό δεν θα δίνει.

Οι μόνες περιπτώσεις στις οποίες δεν υπήρχει αυτή η ουδετερότητα ήταν οι κατ’ ευφημισμό λαϊκές δημοκρατίες και τα κομμουνιστικά καθεστώτα. Ακόμη δε και τα δικτατορικά καθεστώτα, είναι αξιοσημείωτο, κατά το πλείστον ανέστειλαν την εφαρμογή των Συνταγμάτων, δεν έφτιαχναν ό,τι τους κατέβαινε στο κεφάλι.

Σε ό,τι αφορά δε το δικό μας Σύνταγμα, ποια είναι όμως η άποψη των «προοδευτικών»; Έχουν συναίσθηση ότι στο ισχύον, αυτό του 1975, οφείλουν την πολιτική τους ύπαρξη και σε πολλές περιπτώσεις ασύδοτη πολιτική δράση;

Δυστυχώς, με την πρωτοβουλία αυτή της κ. Γεννηματά έχει δοθεί η ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει το παιχνίδι του. Αυτό που έχει τίτλο «Πήραμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία».

Αν δεν το έχει καταλάβει η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ίσως θα πρέπει οι υπόλοιποι στο νέο κόμμα να αναρωτηθούν: πώς φαντάζονται τον ρόλο τους στην Λαϊκή Δημοκρατία του Αλέξη και της Φώφης;