Όταν πρόκειται για Πρωθυπουργούς και αξιωματούχους, οι συνέπειες πέφτουν στα κεφάλια ολόκληρων χωρών, επιδρούν στους συσχετισμύς πολυεθνικών οργανισμών και συμμαχιών.
Δυστυχώς, η ελαφρότητα με την οποία ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει αντιμετωπίσει κρίσιμα εθνικά ζητήματα, έχει διαμορφώσει μία βραδυφλεγή βόμβα, που απειλεί την ύπαρξη της χώρας, την σχέση της με τους συμμάχους της και το διεθνές νομικό status της.
Κατά πάσα βεβαιότητα, ο κ. Τσίπρας είχε υποσχθεί στον Ταγίπ Ερντογάν την παράδοση στην Τουρκία των οκτώ Τούρκων αξιωματικών, οι οποίοι είχαν καταφύγει στην Ελλάδα έπειτα από το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Οσε φορές και αν το ανέφερε ο Τούρκος Πρόεδρος, ουδέπτε το διέψευσε ο κ. Τσίπρας.
Πιθανώς αυτό να συνέβη, λόγω της ελαφρότητας με την οποία ο Ελληνας πρωθυπουργός αντιμετωπίζει τις καταστάσεις. Όπως όταν άκουσε το «Μακεδονία του Ίλιντεν», θεώρησε ότι μπορεί να είναι κάτι συζητήσιμο, έτσι και όταν του ζητήθηκε να παραδώσει τους ικέτες ασύλου, πίστευε ότι η απόφαση ήταν δικό του θέμα. Δεν ήταν, ήταν θέμα της ελληνικής δικαιοσύνης.
Σήμερα έχει βρεθεί αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, για μία ακόμη φορά.
Η Τουρκία και η κυβέρνησή της, εν όψει εκλογών, ρίχνει όλο το βάρος στην υπόθεση των οκτώ αξιωματικών, εξακολουθεί να αξιώνει την παράδοσή τους χωρίς καμία νομική βάση και ως μοχλό πίεσης χρησιμοποιεί τις προκλήσεις στο Αιγαίο και από την Πέμπτη το απόγευμα, επισήμως, την ακύρωση της συμφωνίας επανεισδοχής προσφύγων. Η οποία παρεμπιμπτόντως, δεν είναι διμερής, αλλά μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ.
Κατά τον τρόπο αυτόν, ο κ. Τσίπρας βρίσκεται εν μέσω πιέσεων, αφενώς τουρκικών και αφετέρου ευρωπαϊκών. Η μεν Τουρκία τον πιέζει και τον εκβιάζει, η δε Ευρώπη παρακολουθεί με τρόμο την εξέλιξη.
Το κακό πλήττει όμως την Ελλάδα. Η χώρα κινδυνεύει να μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων, οι οποίοι είναι έρμαια των διαθέσεων του Ερντογάν και την ίδια στιγμή υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται μείζονα ζητήματα όπως το Σκοπιανό, στο οποίο και η Τουρκία έχει ρόλο και η Ευρώπη πιέζει για λύση, χωρίς να νοιάζεται για τα όσα λέει η ελληνική πλευρά - αν τα λέει εκεί που πρέπει.
Όλα αυτά σημαίνουν πολύ απλά ότι η χώρα κινδυνεύει να εισπράξει και πάλι τα επίχειρα της επιπολαιότητας της κυβέρνησής της σε πολλά πεδία.
Εχει ήδη μετατραπεί σε υποκείμενο των τουρκικών εκβιασμών και ταυτόχρονα δεν έχει μέσα πίεσης και επιχειρήματα έναντι της Ευρώπης.
Με τους δικούς της όρους, η κυβέρνηση Τσίπρα δεν διαθέτει απολύτως καμία δυνατότητα «ολιστικής λύσης» στα εθνικά θέματα. Είναι απλώς ένας αμέτοχος παρατηρητής μίας πιθανής ολιστικής καταστροφής.