Ούτε μία εβδομάδα δεν έχει περάσει από την στιγμή που ο Πρωθυπουργός της χώρας θεωρούσε θεμιτό και πρέπον να πει από το βήμα της Βουλής αυτά τα λόγια, με αφορμή την σύλληψη του ενεχυροδανειστή Ριχάρδου Μυλωνά:  «είναι η γνωστή αλυσίδα ενεχυροδανειστηρίων Ριχάρδος που είχε ξεζουμίσει χιλιάδες συμπολίτες μας τα πρώτα χρόνια της κρίσης».

Η λεπτομέρεια που διέφυγε στους περισσότερους είναι ότι ο Πρωθυπουργός δεν μιλούσε καν για τον λόγο της σύλληψης του ενεχυροδανειστή, δηλαδή τις κατηγορίες για λαθρεμπόριο χρυσού. Μιλούσε για την επαγγελματική  του δραστηριότητα, η οποία καλώς ή κακώς δεν απαγορεύεται στην χώρα. Ας πούμε ότι είναι λεπτομέρεια.

Τώρα, αποκαλύπτεται ότι ο Ριχάρδος δεν διέπραξε καν το έγκλημα για το οποίο κατηγορείται (και μάλιστα με επίσημο έγγραφο της ΑΑΔΕ, στο οποίο αναφέρεται ότι δεν οφείλονται δασμοί και φόροι, οι οποίοι δεν απαιτούνται στην περίπτωση εξαγωγών στην Τουρκία). Και με βάση νέα παρέμβαση της ανακρίτριας αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους με κατηγορίες για άλλα, ήσσονος σημασίας, αδικήματα.

Παρά ταύτα, τα όσα είπε ο Πρωθυπουργός σε βάρος του, μένουν.

Εσπευσε να εκφράσει κρίση και ετυμηγορία για κάποιον, ως μη όφειλε. Και δεν όφειλε από όποια πλευρά και αν το δει κανείς.

Είτε επειδή δεν υπήρχε καταδίκη, είτε επειδή πρόκειται για έναν απλό πολίτη τον οποίο ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν έχει καμία δουλειά να καταδικάζει, είτε επειδή απλούστατα μπορεί να μην ξέρει για τι ακριβώς μιλάει και υπάρχει η σοβαρή περίπτωση να εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Κοινώς: να ρεζιλευτεί.

Πέραν του ότι όλα αυτά εκ μέρους του Πρωθυπουργού κινούνται στην καλύτερη περίπτωση στα όρια του θεσμικού ατοπήματος (αν και κοντεύουμε να τα συνηθίσουμε αυτά), φανερώνουν για μία ακόμη φορά μία ιδιοσυγκρασία: αυτήν που υπαγορεύει «λέμε ό,τι να ‘ναι και όπως να ‘ναι, αρκεί να εξυπηρετεί τους πολιτικούς μας σκοπούς». Εν προκειμένω, να παρουσιαστεί κάποιος ως ο κακός που ξεζουμίζει τους αναξιοπαθούντες και ο Πρωθυπουργός με την ομάδα του ως Ρομπέν των Δασών. Ασχέτως αν το ξεζούμισμα γινόταν και για να πληρωθούν οι φόροι που επιβλήθηκαν από τα μνημόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, καθώς τα ενεχυροδανειστήρια Ριχάρδου εξακολουθούν να λειουργούν και τα... ύστερα χρόνια της κρίσης, σε αντίθεση με τα όσα υποστήριξε ο Πρωθυπουργός. Άλλη λεπτομέρεια αυτή.

Είναι όμως τόσο φτηνοί οι σκοποί αυτοί, που πλέον τίποτε δεν μπορεί να τους φτιασιδώσει.

Και καθώς φαίνεται, το πολιτικό ρεζιλίκι της κυβέρνησης και της ηγεσίας της έχει πάρει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή.