Ξέρουν λοιπόν πολλοί στην κυβέρνηση τα κόλπα, τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν. Όποιος έχει εμπειρία στον τζόγο, θα όφειλε να μπορεί και να την μεταφέρει στην πολιτική.
Θα όφειλε τουλάχιστον να ξέρει πώς να «κρύβεται» ώστε να μην τον καταλαβαίνουν. Πώς να σωθεί ή ακόμη και να κερδίσει με ένα κακό ή και με καμένο χαρτί. Πώς να μπλοφάρει και πώς να «ψαρεύει».
Φαίνεται τελικά ότι η εμπειρία αυτή είναι άχρηστη σε κάποιους. Και πώς το μόνο στοιχείο του τζόγου που έχει απομείνει στους φωστήρες της Ηρώδου Αττικού και της Κουμουνδούρου είναι η απόγνωση του χαμένου.
Εκείνου που ενώ χάνει δεν σηκώνεται να φύγει από το τραπέζι. Συνεχίζει να παίζει, συνεχίζει να ποντάρει, συνεχίζει να ελπίζει ότι σε μία μαγική «χεριά» θα ρεφάρει όλη την χασούρα της βραδιάς.
Ποτέ δεν συμβαίνει αυτό. Ο χαμένος τα χάνει τελικά όλα και - το χειρότερο - δεν μπορεί να καταλάβει τι συνέβη.
Κάπως έτσι, η παρέα του Μεγάρου Μαξίμου, παίζει τις τελευταίες χεριές του παιχνιδιού. Γνωρίζει ότι χάνει, αλλά έχει αποφασίσει ότι θα πάει ως το ξημέρωμα. Θα τα παίξει όλα για όλα.
Και ενώ γνωρίζει ότι όλοι την έχουν καταλάβει, καταφεύγει στην ίδια, γνωστή, προβλέψιμη και αποτυχημένη μπλόφα.
«Υπόθεση Novartis» λέγεται και έχει ξεθωριάσει τόσο, που οι αντίπαλοι ούτε να χαμογελάσουν δεν έχουν διάθεση.
Το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» κατέληξε με την απαλλαγή τεσσάρων τάχα υπόπτων, την συνέχιση της έρευνας για πέντε από αυτούς και το αίτημα για άρση της βουλευτικής ασυλίας για έναν. Βάσει ενδείξεων.
Αυτό είναι «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους».
Η περί αυτό μεθόθευση πιθανότατα θα εξελιχθεί στο μεγαλύτερο πολιτικό φιάσκο από συστάσεως του ελληνικού κράτους.
Όμως αυτή είναι η μοναδική ελπίδα της κυβέρνησης ώστε να πάει στις εκλογές επαναφέροντας το παραμύθι για κάθαρση, παλιό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και διάφορα άλλα… αδιάφορα.
Σύντομα, οι κυβερνώντες θα αντιμετωπίσουν μηνύσεις και αγωγές των συκοφαντούμενων πολιτικών αντιπάλων, οι οποίες θα κριθούν μετά τις εκλογές.
Στο Μέγαρο Μαξίμου απλώς ελπίζουν ότι μέχρι τις εκλογές θα έχουν μερικούς φακέλους ανοιχτούς και θα μπορούν να κραυγάζουν από τα μπαλκόνια και τις τηλεοράσεις.
Θα τους χειροκροτούν οι Θεοχαρόπουλοι και οι Τζουμάκες.
Οι άλλοι θα γελούν.
Μετά θα έλθει η ώρα της κάλπης και θα γίνει «ταμείο». Και εκείνοι που ήλπιζαν ότι θα ρεφάρουν, θα αρχίσουν να ζητούν δανεικά.