Πέρα από τις δήθεν διαπραγματεύσεις, τις κωλοτούμπες, τα δημοψηφίσματα, τις αθέμιτες πολιτικές πρακτικές, τις καταστροφές και την εγκληματική διαχείριση στο Μάτι και την Μάνδρα, υπάρχουν μερικές ενέργειες και αντιλήψεις της κυβέρνησης, που όμοιες δεν έχουν καταγραφεί στο παρελθόν

Όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι επί ΣΥΡΙΖΑ προαναγγέλλονταν οι ανασχηματισμοί. Ποτέ δεν ξανάγινε, όμως επί πρώτης φοράς Αριστερά έγινε.

Τώρα μέσα στον πανικό εν όψει της αναμέτρησης της Κυριακής, ο Πρωθυπουργός προαναγγέλλει για πρώτη φορά ότι θα σκεφτεί να κάνει πρόωρες εκλογές αν βγει χαμένος από τις κάλπες της Κυριακής.

Εγκαταλείποντας την επίσης πρωτόγνωρη δέσμευσή του ότι θα εξαντλούσε όλα τα συνταγματικά περιθώρια παραμονής στην εξουσία. Μπορεί να το κάνει πιστεύοντας ότι έτσι θα σκιαχτούν οι οπαδοί του και θα σπεύσουν να τον ψηφίσουν μην τυχόν και χάσουν τον επίγειο παράδεισο που τους υπόσχεται.

Μπορεί όμως και να το πάρουν κάποιοι άλλοι ως ομολογία ήττας και το αποτέλεσμα να είναι ολέθριο.

Όπως και να ‘χει, φαίνεται πως πολλές άλλες επιλογές από την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, ειδικά σε περίπτωση ήττας μεγαλύτερης ή μικρότερης, δεν έχει ο Πρωθυπουργός.

Σε αυτήν την προεκλογική περίοδο μοίρασε και ξαναμοίρασε, υποσχέθηκε ότι θα μοιράσει και κάτι ακόμη, όμως οι δημοσκοπήσεις δεν έδειξαν να συγκινούνται και πολλοί.

Μετά και την ολοκλήρωση των ευρωεκλογών, οι θεσμοί αναμένεται ότι θα εκφράσουν την πλήρη αντίθεσή τους στο μοίρασμα αυτό. Και εφόσον αυτό επιβεβαιωθεί, θα εχουν απλώς σπαταληθεί κάποια δισ.

Οι αγορές υπό αυτές τις συνθήκες δεν αναμένεται να ανοίξουν τις αγκάλες τους για την Ελλάδα και η χώρα θα κινδυνεύσει να μπει στην όπισθεν και ο Θεός βοηθός.

Να μοιράσει άλλα ο Τσίπρας έπειτα από αυτά δεν θα έχει.

Το μόνο που θα του απομένει είναι η αναζήτηση μίας δικαιολογίας, ενδεχομένως μία σύγκρουση με την «Ευρώπη του Βέμπερ», που επισείει ως απειλή, για να πάει σε εκλογές.

Το πιθανότερο είναι πως δεν θα αργήσουμε να μάθουμε τι ακριβώς θα συμβεί.