Δεν είναι καθόλου απίθανο, έστω και ασύνειδα, στην αναμέτρηση της Κυριακής να ζυγίζονται όλα όσα προηγήθηκαν. Στάσεις, ρόλοι, συμπεριφορές, ψευδολογίες, ανεπάρκειες. Όχι μόνο των πρωταγωνιστών αυτής της περιόδου, αλλά σε βάθος δεκαετίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που εν αναμονή μίας εκλογικής διαδικασίας η δημοσκοπική εικόνα είναι ξεκάθαρη ως προς τον νικητή. 

Είναι όμως πιθανώς η πρώτη, όπου κάποιες σημαντικές εκκρεμότητες και λεπτομέρειες παίζουν τόσο καθοριστικό ρόλο.

Σε βαθμό που το βράδυ της Κυριακής μπορεί και να κρύβει μερικά περιφερειακά θρίλερ.

Η βασική εκκρεμότητα, από την οποία θα καθοριστεί το αποτέλεσμα είναι η αποχή. Ποιο θα είναι το ποσοστό της και ποιον θα πλήξει περισσότερο; Είναι ένα μέγεθος το οποίο δεν μπορεί να εντοπιστεί στις δημοσκοπήσεις και που η τελική του αποτύπωση πιθανώς να βγάλει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα εκπλήξει. Όχι ως προς τον νικητή, αλλά ως προς το εύρος της νίκης.

Η δεύτερη εκκρεμότητα αφορά το ποσοστό που θα συγκεντρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρείται ότι εκκινεί από το 23% των ευρωεκλογών, είναι όμως έτσι; Η αποχή ενδέχεται να επηρεάσει και αυτό το μέγεθος, στον βαθμό που αυτή προέλθει κατά βάση από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Αν πέσει το ποσοστό κάτω από αυτό το όριο, θα δυσκολέψει πολύ η απόπειρα του κ. Τσίπρα να μιλήσει για νέο πολιτικό πόλο, κυριαρχία στον χώρο της Κεντροαριστεράς κλπ.

Κρίσιμο μέγεθος ως προς αυτά είναι και το ποσοστό του ΚΙΝΑΛ. Η αλλοπρόσαλλη προεκλογική τακτική του έχει καταστήσει την εκτίμηση εξαιρετικά δύσκολη. Στην περίπτωση κατά την οποία εμφανίσει κάποια, ισχνή έστω δυναμική, θα ξεκινήσει ένας αγώνας με τον ΣΥΡΙΖΑ για την επικράτηση στον χώρο. Σε αντίθετη περίπτωση, το ΚΙΝΑΛ θα είναι αναγκασμένο να δώσει έναν αγώνα επιβίωσης.

Η τέταρτη εκκρεμότητα αφορά το πόσα κόμματα θα μπουν στην Βουλή. Σύμφωνα με τις έρευνες τρία κόμματα εμφανίζονται να δίνουν αγώνα στην ζώνη του 3%: το ΜεΡΑ25, η ΧΑ και η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου. Αν και τα τρία μείνουν απέξω ή αν θα μπουν δύο ή ένα από αυτά, καθορίζει αφενός το εύρος της αυτοδυναμίας, αφετέρου το γενικότερο τοπίο. Θα έχει για παράδειγμα ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν έπειτα από σχεδόν δέκα χρόνια καταφανεί μία αποδυνάμωση της νεοναζιστικής ή όποιας άλλης έκφανσης της ακροδεξιάς.

Ίσως όμως το σημαντικότερο ζητούμενο αυτών των εκλογών να είναι κάτι άλλο, το οποίο δεν συζητείται όσο θα έπρεπε: ποιους θα επιλέξουν οι Ελληνες πολίτες να τους εκπροσωπήσουν στην Βουλή. Το αν θα εκλεγούν άνθρωποι με ικανότητες, θάρρος, ιδέες και διάθεση για κάτι καλύτερο σε αυτήν την χώρα ή αν θα υπάρξει για μία ακόμη φορά ψήφος του χαβαλέ και ανάδειξη πολιτικών εκκεντρικοτήτων, θα έχει μία σημασία.

Καλό θα είναι να αφιερώσουν όλοι κάποια λεπτά σκέψης για αυτό το ζήτημα, όποιο κόμμα και αν ψηφίσουν.