ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Προσφυγικό, αυταπάτες, λύσεις και διαχείριση

00:09 - 05 Νοε 2019
Ξεχνώντας ή αγνοώντας την δημόσια συζήτηση και τους όρους με τους οποίους αυτή διεξάγεται, πρέπει να γίνει συνείδηση για όλους: το προσφυγικό πρόβλημα είναι εδώ, θα παραμείνει για πολλά χρόνια και δεν λύνεται με τους τρόπους που κάποιοι έχουν στο μυαλό τους.

Αν αποδεχθούμε αυτά, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν χωρούν ούτε άκοπες επιδείξεις δήθεν ανθρωπισμού, ούτε προσπάθειες διαστρέβλωσης των όσων λέγονται, ούτε λογικές πολιτικής αντιπαράθεσης εν κενώ και μακριά από το πρόβλημα.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να λύσει το προσφυγικό. Δεν μπορεί να πλήξει τις αιτίες που το δημιουργούν. Φαίνεται ότι δεν μπορεί να ασκήσει και πιέσεις, όπως κάνει π.χ. ο Ερντογάν, ούτε να εκβιάσει κανέναν.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η χώρα μας μπορεί μόνο - και αυτό οφείλει να κάνει - να καταστρώσει ένα σχέδιο διαχείρισης ενός προβλήματος, προτού αυτό γίνει μη διαχειρίσιμο.

Είναι ένα θέμα το τι κάνει η Ευρώπη και το αν στην Μάλτα, π.χ., ή στην Τσεχία γίνεται θέμα επειδή εκεί μεταφέρονται 5, 6 ή 8 πρόσφυγες και άλλο θέμα το τι κάνεις όταν έχεις καθημερινώς εκατοντάδες να έρχονται δια θαλάσσης με τα γνωστά κυκλώματα.

Αυτήν την στιγμή μιλούμε για περίπου 70.000 αιτούντες άσυλο και η κυβέρνηση ανακοίνωσε κάποια μέτρα. Πιθανώς και μακάρι να αποδώσουν, αλλά μέχρις ότου διαπιστωθεί αυτό, επείγουν κάποιες ενέργειες. Κυρίως δε στο επιχειρησιακό πεδίο.

Είναι προφανές ότι η ιδιομορφία της χώρας μας θέτει από μόνη της κάποια ζητήματα. Πέντε χιλιάδες ή 10.000 πρόσφυγες σε ένα νησί, προφανώς και δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας και πολλά άλλα ζητήματα. Συνεπώς απαιτείται κάποια άλλη λύση.

Μεταφορά  τους στην ηπειρωτική χώρα και διασπορά σε διάφορα σημεία; Όσοι αντιδρούν, ας προτείνουν κάποια άλλη λύση.

Μιλάμε για κάποιες δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, πολλά παιδιά.

Μέχρις ότου γίνουν οι γραφειοκρατικές διεκπεραιώσεις, απαιτείται ταχύτητα για την επίλυση πρακτικών θεμάτων. Δημιουργία υποδομών, τεχνολογικών (διακριβώσεις και διασταυρώσεις στοιχείων, ταυτοποιήσεις κλπ.), υγειονομικών και άλλων. Με ρυθμούς αστραπιαίους.

Εφόσον αυτά λυθούν, επείγει μία σοβαρή συζήτηση συναρμοδίων, πολιτικών, τοπικών αρχών και οποιωνδήποτε άλλων φορέων. Οι ακτιβιστικές δράσεις και αντιδράσεις πρέπει να περιοριστούν, το κράτος πρέπει να αναλάβει τον ρόλο του.

 Οι άκυρες συζητήσεις περί αφομοίωσης, ενσωμάτωσης και διαφόρων άλλων εννοιών, αφηρημένων και νεφελωδών δεν έχουν κανένα νόημα και κανένα αποτέλεσμα.

Πρώτα πρέπει το ελληνικό κράτος να επιδείξει την ικανότητά του να αντιμετωπίσει το θέμα πρακτικά και οι θεωρητικές συζητήσεις παρέλκουν.

Μόνο αν το κατορθώσει αυτό, θα μπορέσει να στραφεί είτε προς ανατολάς είτε προς δυσμάς, να θέσει τους όρους του και να αξιώσει λύσεις και υπεύθυνες συμπεριφορές από εταίρους και λοιπούς συνομιλητές.

Οι επαγγελματίες του ανθρωπισμού καλύτερα θα ήταν να συμβάλλουν σε λύσεις ή να σιωπήσουν.

Οι κυβερνώντες οφείλουν να κινηθούν γρήγορα.

Με έναν κύριο στόχο: να καταστεί σαφές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα πρόβλημα που θα λυθεί σε λίγες ημέρες, σε λίγους μήνες ή σε λίγα χρόνια.

Είναι μάλλον ένα πρόβλημα που δεν λύνεται. Συνεπώς κάπως πρέπει να το διαχειριστούμε.

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.