Το θέμα είναι ότι συμβαίνει αυτό δίχως να έχει συντελεστεί κάποια πρόοδος σε κάποιο πεδίο ή να έχει γίνει κάποια μείζων ή τολμηρή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αντιθέτως, συμβαίνει με αφορμή μικρορυθμίσεις, οι οποίες θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έχουν έως και αντι-μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα.

Ενδεικτικό και στα όρια του ανησυχητικού ήταν το πρόσφατο κρούσμα με το πάγωμα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.

Μόλις έγινε γνωστή πρόθεση και άρχισαν οι διαψεύσεις, το υπουργείο έσπευσε να κάνει διευκρινίσεις. Το μόνο όμως που κατόρθωσε, ήταν να επιβεβαιώσει ότι η αξιολόγηση παγώνει και ότι δεν είναι γνωστός ο χρονικός ορίζοντας στον οποίο θα ξεκινήσει κα θα ολοκληρωθεί.

Σύμφωνα με τις «διευκρινίσεις» του υπουργείου, στην προσπάθειά του να μπαλώσει ένα επικοινωνιακό και πολιτικό φιάσκο,  η αξιολόγηση δεν παγώνει, αλλά θα γίνει «σε δυο φάσεις, προκειμένου να οργανωθεί και να λειτουργήσει σωστά». Κοινώς, δεν παγώνει, αλλά αναβάλλεται… Και βλέπουμε.

Κατά τα όσα έγιναν γνωστά από το υπουργείο Παιδείας – σημειωτέον, έπειτα από συνάντηση με συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς - η εισαγωγή της αξιολόγησης στα σχολεία υλοποιείται με βάση τον αρχικό σχεδιασμό και τις προγραμματικές μας εξαγγελίες σε δύο στάδια:

Αρχικώς, αυτό της επιμόρφωσης εκπαιδευτικών και της αξιολόγησης σχολικών μονάδων και εν συνεχεία, εκείνο της αξιολόγησης δασκάλων και καθηγητών.

Ακόμη και έτσι όμως, οι θεμελιώδεις αντιφάσεις είναι πολλές και σοβαρές. Τι ακριβώς θα πει, πρώτα η επιμόρφωση;

Τι νόημα θα έχει η επιμόρφωση ενός άχρηστου – σε ακραία περίπτωση – εκπαιδευτικού; Και πόσο είναι εν τέλει εφικτή, ποιο αποτέλεσμα θα έχει;

Εν τέλει, δεν επιθυμεί το υπουργείο Παιδείας να έχει μία εικόνα για το τι συμβαίνει σήμερα, ποια είναι η εικόνα στον χώρο της εκπαίδευσης, πόσο οι λειτουργοί της μπορούν να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες της εποχής;

Δυστυχώς, με την πρακτική της αξιολόγησης κατόπιν επιμόρφωσης, ουδείς αντιλαμβάνεται τι ακριβώς θα συμβεί και πώς θα συμβεί αυτό.

Η βάσιμη υποψία είναι στην καλύτερη περίπτωση, ότι η αξιολόγηση παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες. Δηλαδή, ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση να γίνει.

Οι αισιόδοξοι μπορούν να ελπίζουν ότι η επιμόρφωση θα κάνει θαύματα. Μακάρι να ήταν τόσο απλό…