Σύντομα θα έχουν εμβολιαστεί περί το 1 εκατ. πολίτες και με τον ερχομό νέων εμβολίων όπως το μονοδοσικό της Johnson & Johnson, μία κάποια αισιοδοξία εν όψει καλοκαιριού μπορεί να θεωρείται ρεαλιστική.

Παρά ταύτα, οι δυσκολίες παραμένουν, ο ιός είναι εδώ, εξαπλώνεται πολύ πιο εύκολα όπως φαίνεται, στις μεταλλαγμένες μορφές του, ενώ η εμπειρία από άλλες χώρες με υψηλά ποσοστά εμβολιασμών (βλ. Ισραήλ) φανερώνει ότι παράλληλα με την φαρμακευτική ανοσία που επιτυγχάνεται, η εξάπλωση συνεχίζεται.

Υπό αυτό το πρίσμα, αξίζει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε μία στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης και μερικά παράδοξα που παρουσιάζονται.

Η απόφαση του καθολικού εμβολιασμού των κατοίκων στα ακριτικά νησιά, έχει κάτι περισσότερο από συμβολική σημασία. Αφενός φανερώνει την μέριμνα, αφετέρου λαμβάνει υπόψη τη δυσκολία των κατοίκων στις περιοχές αυτές να έχουν πρόσβαση σε δομές υγείας. Ετσι, κρίθηκε προτιμότερη η οργάνωση από το Στρατό μία γιγαντιαίας επιχείρησης εμβολιασμού, από το να απαιτούνται περισσότερες επιχειρήσεις διακομιδής ασθενών, σε περίπτωση που νοσήσουν από τον κορονοϊό τους επόμενους μήνες.

Θα πει κάποιος, αυτήν την περίοδο κάθε νησί είναι αποκλεισμένο και θεωρητικά δεν κινδυνεύει από την μεταφορά του ιού από άλλες περιοχές.

Δεν θα ισχύσει όμως αυτό από τους επόμενους μήνες. Αφού καθώς φαίνεται από τα τέλη της άνοιξης  ή τις αρχές του καλοκαιριού θα επιτραπούν οι μετακινήσεις, πολλά από αυτά τα νησιά, ειδικά της άγονης γραμμής, θα βρεθούν εκτεθειμένα από τις επισκέψεις τουριστών, είτε με πλοία, είτε με σκάφη αναψυχής.

Με βάση αυτά,  ένα περιστατικό που καταγράφηκε την προηγούμενη εβδομάδα στους Αρκιούς, καταδεικνύει πολλά από τα παράδοξα της ελληνικής νοοτροπίας. Η επιχείρηση εμβολιασμού έγινε, με την μεταφορά υλικού και προσωπικού με Σινούκ του Στρατού. Καταλαβαίνει κανείς ότι δεν μιλάμε και για το πιο απλό πράγμα.

Κι όμως, από τους 35 μόνιμους κατοίκους του νησιού, μόλις οι 13 προσήλθαν για να εμβολιαστούν. Οι υπόλοιποι, σύμφωνα με τοπικές πηγές, άρχισαν να αναπτύσσουν θεωρίες συνωμοσίας και να αναρωτιούνται «γιατί τρέχουν να εμβολιάσουν πρώτους εμάς;».

Φυσικά, μπορεί κανείς με βεβαιότητα να προβλέψει, ότι αν κάποιος νοσήσει, η απαίτηση για γρήγορη κρατική παρέμβαση και επιχείρηση διάσωσης, θα είναι άμεση και έντονη.

Μπορεί πάλι κάποιος να υποστηρίξει ότι πρόκειται για μία δυσάρεστη εξαίρεση και ότι κατά τα άλλα, οι εμβολιασμοί προχωρούν ικανοποιητικά. Μάλλον αυτό ισχύει.

Πλην όμως, το περιστατικό φανερώνει μία νοσηρή αντίληψη για τη σχέση πολίτη-κράτους, που όσο και αν είναι μειοψηφική, εξακολουθεί να είναι διαβρωτική.