Τα αποτελέσματα της επίσκεψης θα φανούν στο μέλλον, συντομότερα ή αργότερα. Ούτως ή άλλως, δεν είναι μία επίσκεψη και μία συζήτηση που κρίνει τα πάντα στη διπλωματία και τις διεθνείς σχέσεις, αρκεί να υπάρχει στρατηγική και προετοιμασία για την επόμενη ημέρα και την επόμενη κίνηση.

Αξίζει όμως να δει κανείς δύο παραμέτρους της σθεναρής στάσης που τήρησε ο υπουργός Εξωτερικών.

Το επεισόδιο διαδραματίστηκε λίγες μόλις ημέρες έπειτα από την ταπείνωση που επιφύλαξε ο Ερντογάν στην ηγεσία της ΕΕ, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και την πρόεδρο της Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν – το γνωστό και ως «επεισόδιο του καναπέ». Με αυτό δεν καταδείχθηκαν μόνο οι διαθέσεις του τούρκου Προέδρου, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από τον Μάριο Ντάγκι δικτάτορας. Φανέρωσε και την αδυναμία της ευρωπαϊκής ηγεσίας.

Υπό αυτό το πρίσμα, η στάση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, μόλις λίγες ημέρες αργότερα, έχει και ευρωπαϊκή διάσταση και αξία.

Το άλλο στοιχείο, είναι ότι με όσα δημοσίως ανέφερε ο κ. Δένδιας, παρουσιάζοντας πάγιες ελληνικές θέσεις, έγιναν «λιανά» τα δίκαια της χώρας μας για όλους. Κυρίως δε, όχι για τους πολιτικούς και τους διπλωμάτες, αλλά για τους πολίτες συμμάχων και εταίρων, οι οποίοι όλες τις προηγούμενες δεκαετίες δεν πολυκαταλάβαιναν τι ακριβώς συμβαίνει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Η υπόθεση προφανώς και έχει πολύ δρόμο, πιθανώς νέες εντάσεις και περιπέτειες και τίποτε δεν κρίνεται με αυτοματισμούς, ενώ ούτε και οι συμμαχίες μπορεί να θεωρούνται ανά πάσα στιγμή δεδομένες.

Σε κάθε περίπτωση όμως, η εγκατάλειψη ψοφοδεών συμπλεγμάτων και η μετρημένη επίδειξη σταθερότητας και πυγμής, κακό δεν κάνει. Το αν τελικά θα κάνει καλό, εξαρτάται από τις επόμενες κινήσεις και εξελίξεις.