Η κυβέρνηση βγαίνει από ένα διάστημα κατά το οποίο δέχθηκε ισχυρές πιέσεις λόγω των πυρκαγιών και των συγκεχυμένων μηνυμάτων του ανασχηματισμού, προσφέροντας ένα πλαίσιο μέτρων, παροχών, κινήτρων και εξισορροπήσεων, το οποίο θα καθορίζει την πολιτική της για τους επόμενους μήνες.
Οι ανακοινώσεις από το βήμα της ΔΕΘ χαρακτηρίστηκαν από την αντιπολίτευση προεκλογικές. Παρά ταύτα, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός για μία φορά ακόμη διέψευσε με κατηγορηματικό τρόπο κάθε σχετικό ενδεχόμενο.
Την ίδια στιγμή ωστόσο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης περιέγραψε μία ημέρα αργότερα τα διλήμματα των εκλογών, μίλησε για το προβάδισμα του στις δημοσκοπήσεις και σε κάποια αποστροφή του λόγου του, κατά τη διάρκεια μίας απάντησης στη συνέντευξη Τύπου της Κυριακής, ανέφερε ότι ο πολιτικός σχεδιασμός του υπερβαίνει την διετία που απομένει έως τις εκλογές (αν αυτές γίνουν στον προβλεπόμενο χρόνο τους) και έχει ορίζοντα δεκαετίας.
Δύο στοιχεία μέσα σε όλα αυτά μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει βέβαια: α) τα μέτρα που ανακοινώθηκαν πρέπει να εφαρμοστούν, να γίνουν αισθητά και να αφομοιωθούν από τους πολίτες και β) τέτοιο πακέτο μέτρων δεν προσφέρεται κάθε μέρα, ούτε κάθε χρόνο. Όπως ενδεικτικά αναρωτήθηκαν κάποιοι, ήδη από το Σάββατο το βράδυ, «αν ο Μητσοτάκης δίνει τώρα όλα αυτά, τι θα δώσει όταν θα πλησιάζουν οι εκλογές;».
Εύλογα τα ερωτήματα. Όμως σε συνδυασμό με τις περιγραφές από τον Πρωθυπουργό για την πολιτική του στρατηγική των διπλών εκλογών, της διεκδίκησης της αυτοδυναμίας και του τερματισμού κάθε απόπειρας για στοιχειώδη συνεννόηση με το ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί κανείς να οδηγηθεί σε μία πιθανώς βάσιμη εικασία.
Υπάρχουν κάποια δεδομένα. Πρώτον, η κυβέρνηση ήδη προσεγγίζει κάποιες συγκεκριμένες ομάδες με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν. Κατά μείζονα λόγο νέους, επιχειρήσεις και μικρομεσαίους. Εκλογικά κρίσιμα μεγέθη.
Δεύτερον, στο προσεχές διάστημα θα ξεκινήσει στην Ευρώπη μία συζήτηση για την επιστροφή στους κανόνες δημοσιονομικής σταθερότητας. Η ανάπτυξη της οικονομίας και - κυρίως - η διάχυση των ωφελημάτων της στους πολίτες, θα είναι βασική προϋπόθεση για την αποφυγή περιπετειών «μνημονιακού» τύπου, μετά το τέλος της περιόδου δημοσιονομικής χαλάρωσης. Ακόμη και αν τα κριτήρια του Μάαστριχ αναθεωρηθούν, όπως προεξοφλεί ο Πρωθυπουργός, κάποιοι κανόνες θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν.
Τρίτον, η εκλογική διαδικασία θα σημάνει μία περίοδο εκκρεμότητας περίπου τριών μηνών, αφού ζητούμενο θα είναι η επίτευξη αυτοδυναμίας της ΝΔ (και εφόσον δεν υπάρξουν ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό, όπως αυτό αντικατοπτρίζεται σήμερα στις έρευνες της κοινής γνώμης).
Αυτά σημαίνουν ότι πιθανώς ο κ. Μητσοτάκης θα θελήσει να επιλέξει το χρόνο της εκλογικής περιπέτειας, καθώς κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν το καλοκαίρι του 2023 θα επικρατούν συνθήκες, οι οποίες θα προσφέρουν περιθώρια για μία πολιτική εκκρεμότητα μηνών, με όποιες επιπτώσεις για την αίσθηση σταθερότητας, εμπιστοσύνης των αγορών και των διεθνών συνομιλητών, κ.λπ.
Υπό αυτό το πρίσμα και έπειτα από τις εξαγγελίες του Σαββάτου, ποιος θα μπορούσε να είναι ένας ενδεδειγμένος χρόνος για προσφυγή στις διπλές κάλπες;
Κάποιοι αναλυτές «βλέπουν» αυτόν το χρόνο στο τέλος της προσεχούς άνοιξης ή αρχές του καλοκαιριού, ώστε να στηθούν οι κάλπες της απλής αναλογικής, να κυλήσει το διάστημα αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης και να ακολουθήσουν στις αρχές του φθινοπώρου οι δεύτερες εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική.
Είναι ένα λογικοφανές σενάριο.
Παρά ταύτα, η πολιτική πολλές φορές ή σχεδόν πάντα, καθορίζεται από το απρόοπτο. Και το ορθότερο θα ήταν, οι όποιες αποφάσεις να λαμβάνονται με αυτό το στοιχείο υπόψιν.