Σύμφωνα με αυτόν, η κυβέρνηση αυτή, παρά τις κρίσεις που είχε να διαχειριστεί, ήταν η πλέον τυχερή των τελευταίων ετών. Και αυτό επειδή είχε στη διάθεση της απίστευτα πολλά δισ., «από τη σημαία» και δίχως να υπόκειται στους δημοσιονομικούς περιορισμούς του παρελθόντος. Συνολικά 43 δισ. δαπανήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τα περισσότερα για επιδόματα, σε κάποιο βαθμό με αντιπαραγωγικό τρόπο και πολλά από αυτά είναι δανεικά και αγύριστα. Δεν το λες ακριβώς ατυχία.
Τώρα όμως έρχεται μία άλλη κρίση, στην οποία δεν υπάρχουν πια δανεικά και αγύριστα, δεν υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και δεν διαφαίνεται διέξοδος. Έως σήμερα η ενεργειακή κρίση, πριν και μετά τον πόλεμο, έχει κοστίσει στην κυβέρνηση, δηλαδή σε εμάς, περί τα 4-5 δισ. - αναλόγως του τι ακριβώς θα συμπεριλάβει κανείς στις επιχορηγήσεις και τα επιδόματα που έχουν δοθεί.
Τα ποσά αυτά ελάχιστο αποτέλεσμα είχαν και - το κυριότερο - δεν προξενούν κανένα αίσθημα ανακούφισης και ευγνωμοσύνης στον κόσμο. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία ερευνών της κοινής γνώμης, οι πολίτες σε συντριπτικά ποσοστά αγνοούν έως και περιφρονούν τις κυβερνητικές παρεμβάσεις για την αντιστάθμιση της ακρίβειας.
Το στοιχείο αυτό ενδέχεται για πρώτη φορά να φανερώνει κάτι απειλητικό για την κυβέρνηση. Έπειτα από πολύ καιρό, ο κατά τα άλλα αθεράπευτα αναξιόπιστος και ανυπόληπτος Τσίπρας, εμφανίζεται να «μιλάει στην καρδιά» των πολιτών. Οι οποίοι φυσικά συνεχίζουν να περιφρονούν και αυτόν, γνωρίζοντας πλέον καλά ότι δεν έχουν να περιμένουν κάτι. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδίζουν, όμως ο Μητσοτάκης αρχίζει να κλονίζεται - από τα γεγονότα.
Τι σημαίνει αυτό; Είναι σχετικά απλό.
Η κυβέρνηση δεν έχει πολλά περιθώρια να αναμένει γενναίες ευρωπαϊκές αποφάσεις για τις τιμές της ενέργειας και του ρεύματος, που σε αυτήν την περίπτωση δεν θα έλθουν ποτέ. Υπό αυτές τις συνθήκες και αν υποθέσουμε ότι οι εκλογές θα γίνουν σε ένα χρόνο από σήμερα, Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει την πολυτέλεια να οδηγηθεί στον επόμενο χειμώνα με τη θηλιά του κόστους της ενέργειας και του ρεύματος στον λαιμό των πολιτών και τον δικό του.
Δεν μπορεί επίσης να διακινδυνεύσει την τουριστική σεζόν, η οποία εκ των πραγμάτων απειλείται από την ακρίβεια.
Συνεπώς, η κυβέρνηση οφείλει να επινοήσει τρόπους αντίδρασης στο πρόβλημα, με παρεμβάσεις και αποφάσεις out of the box, όπως τόσο όμορφα λένε οι Αγγλοσάξονες. Ποιες θα είναι αυτές; Δική της υποχρέωση να τις βρει, όμως φαίνεται πως οι μειώσεις κάποιων φόρων που έως σήμερα θεωρούνται ταμπού θα είναι αναγκαστικές.
Ειδάλλως, το δίλημμα που έχουν στο μυαλό τους στο Μαξίμου εν όψει εκλογών, «Μητσοτάκης ή Τσίπρας» μπορεί να αποδειχθεί άστοχο και πολιτικά ανεπαρκές.