Ο κ. Καραμανλής είπε ότι δεν υποστηρίζει ακραίες καταστάσεις, ούτε για την αγορά, ούτε για την κρατική παρέμβαση, ο κ. Παπανδρέου ζητωκραύγασε υπέρ του σοσιαλισμού, εννοώντας προφανώς την σοσιαλδημοκρατία, η κα Παπαρήγασυνηγόρησε υπέρ της οικονομίας των σοβιέτ, ή κάτι παρόμοιο, ο κ. Αλαβάνος θυμήθηκε τον Μάρξ και τον έμπλεξε με λίγο αναρχισμό και Εξάρχεια και ακόμη και ο κ. Καρατζαφέρης μας είπε ότι θέλουμε δεν θέλουμε, ο Κεϊνς είναι εδώ. Φυσικά, για τον κόσμο σε αυτή τη δύσκολη εποχή, το ζητούμενο είναι η καλή διαχείριση και όχι τα ιδεολογήματα και οι θεωρίες
Πέρα όμως από αυτά, εκείνο που έγινε φανερό και έχει σημασία είναι ότι τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, ο κ. Καραμανλήςόχι μόνο στήριξε τον κ. Αλογοσκούφη, αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ταυτίστηκε μαζί του. Που σημαίνει ότι ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας δεν κουνιέται προς το παρόν και ας πιέζουν οι διάφοροι, με πρώτο τον κ. Σουφλιά για να αλλάξει, μαζί βέβαια με την οικονομική πολιτική. Να γίνει πιο κοινωνική, να αυξηθούν οι δημόσιες επενδύσεις για να δημιουργηθούν δουλειές, να αναβιώσει το κοινωνικό κράτος. Και δεν έχουν άδικο, ειδικά τους δύσκολους αυτούς καιρούς, αλλά υπάρχει ένα μεγάλο αλλά. Οι δημόσιες επενδύσεις και το κοινωνικό κράτος απαιτούν λεφτά και λεφτά είναι σαφές ότι δεν υπάρχουν, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι κ.κ. Καραμανλής και Αλογοσκούφης και γι΄αυτό κάνουν τους δύσκολους.
Η διαμάχη στο εσωτερικό της κυβέρνησης δεν έληξε με την τοποθέτηση του κ. Καραμανλή στη Βουλή, καθώς υπάρχουν και συμφέροντα που μάχονται για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Φαίνεται ότι από τη μία πλευρά είναι οι τράπεζες που υποστηρίζουν τον κ. Αλογοσκούφη και την πολιτική του, ενώ από την άλλη είναι οι κατασκευαστικές εταιρίες που θέλουν να πέσει χρήμα στις δημόσιες επενδύσεις για να κάνουν δουλειές και που έχουν με το μέρος τους και τον κοσμάκη που δουλεύει και τρέφεται από τις κατασκευές. Η κυβέρνηση όμως είναι με δεμένα τα χέρια, αν και βλέπει καθαρά τη θύελλα που έρχεται και την ανεργία που θα ανέβει. Γιατί για να αυξήσει τις δημόσιες επενδύσεις και να τονώσει τοπρέπει να βρει λεφτά, αφού υπάρχει υστέρηση εσόδων μέχρι και 40%.
Υπάρχει ο δρόμος των δανείων , αλλά δεν είναι καθόλου εύκολος. Με ένα ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών εξαιρετικά παθητικό, η Ελλάδα δανείζεται πλέον με υψηλά επιτόκια και μεγάλο κόστος. Στη σημερινή συγκυρία μάλιστα είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίζει απροθυμία στις αγορές που χορηγούν δάνεια. Δεν ομολογείται κάτι τέτοιο, αλλά κυκλοφορούν ψίθυροι. Όσο για την περίφημη ελαστικότητα στην εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, πράγματι υπάρχει, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση εννοεί κάποια δεκαδικά ψηφίαστην αύξηση του ελλείμματος ως ποσοστού του ΑΕΠ, όχι για ολόκληρες μονάδες. Ακόμη περισσότερο, αυτή η ελαστικότητα αφορά κυρίως τις οικονομίες που βρίσκονται σε ύφεση και όχι εκείνες που, κατά τις κυβερνήσεις τους, έχουν μειωμένη ανάπτυξη, όπως η ελληνική.
Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι η κυβέρνηση βρίσκεται στα δυο στενά και θα συνεχίσει να περνάει δύσκολες ώρες. Μακάρι για όλους μας να μπορούσε να αλλάξει ριζικά την πολιτική Αλογοσκούφη, αλλά δεν μπορεί. Το πολύ-πολύ κάποια στιγμή να αλλάξει ο ίδιος ο κ. Αλογοσκούφης, αλλά τα βασικά στοιχεία της πολιτικής του θα παραμείνουν, όσο δεν υπάρχει χρήμα. Αρα η κυβέρνηση λογικά, θα συνεχίσει να βυθίζεται.
Αγγελος Στάγκος