Πολλοί από αυτούς που έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον Μπάρακ Ομπάμα τον αντιμετωπίζουν ως έναν επαναστάστη που μεταβαίνει στην Ουάσιγκτον για να γκρεμίσει ένα καθεστώς με συνοπτικές διαδικασίες. Ο νέος αμερικανός πρόεδρος δεν είναι επαναστάτης, δεν έφτασε στην εξουσία, ούτε με τα όπλα, ούτε με πραξικόπημα, αλλά με εκλογές και ούτε μπορεί, ούτε στόχος του είναι να ανατρέψει ένα καθεστώς. Ερχεται για να αναζωογονήσει το σύστημα, να το βγάλειαπό τα αδιέξοδα στα οποία είχε φτάσει, να το οδηγήσει έξω από την κρίση, με βασικό οδηγό τις αρχές πάνω στις οποίες δημιουργήθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Πολλοί και διάφοροι είναι οι λόγοι για τους οποίους 63 εκατομμύρια αμερικανοί πολίτες ψήφισαν τον Μπάρακ Ομπάμα. Οι πιο συνειδητοποιημένοι όμως από αυτούς τον προτίμησαν γιατί αντιλαμβάνονται ότι η χώρα τους όχι μόνον είχε μπει σε περίοδο παρακμής, αλλά και κινδύνευε να καταστεί κράτος-παρίας-στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό για μία υπερδύναμη-, καθώς μπολιαζόταν από τα χαρακτηριστικά μίας φασίζουσας, ανελέητης, απλοϊκής, ανίκανης και χωρίς γνώσεις ομάδας που βασιζόταν στη στήριξη κάποιων κοινωνικών δυνάμεων. Δυνάμεων που καθοδηγούνται από απερίγραπτους ιεροκήρυκες και προφήτες και δυνάμεων που εκφράζουν τεράστια συμφέροντα.
Οι συνειδητοποιημένοι πολίτες που τάσσονται στο πλευρό του Μπάρακ Ομπάμα γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πρώτο μέλημα είναι να βγουν οι ΗΠΑ από την οικονομική κρίση και αυτό δεν είναι εύκολο. Όπως δεν εύκολο να επιβληθεί στοιχειώδης κρατικός έλεγχος στις λεγόμενες δυνάμεις της αγοράς, ή και να δημιουργηθούν πάλι οι βάσεις για ένα στοιχειώδες κοινωνικό κράτος ( υγεία, παιδεία, συντάξεις) που άρχισε να ξηλώνεται από την εποχή του Ρήγκαν. Για το εσωτερικό όμως των ΗΠΑ υπάρχουν και άλλα ανοιχτά θέματα, όπως η αποκατάσταση του σεβασμού των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων που είχαν βάναυσα καταπατηθεί και συνεχίζουν να καταπατούνται με σειρά νόμων και αποφάσεων από την κυβέρνηση Μπους.
Ταυτόχρονα, η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να χειριστεί διάφορα εξωτερικά προβλήματα χωρίς να δίνει την αίσθηση ότι εγκαταλείπει την ιδέα της υπερδύναμης. Η απεμπλοκή από το Ιράκ, οι σχέσεις με το Ιράν και τη Ρωσία, οι σχέσεις με τους φίλους και συμμάχους, η διαχείριση του πολέμου τους Αφγανιστάν, η αποτροπή της κατάρρευσης του Πακιστάν, το Μεσανατολικό, οι σχέσεις με τα κράτη της Λατινικής Αμερικής, οι σχέσεις με την Κίνα, όλα αυτά είναι θέματα που απαιτούν καλούς και λεπτούς χειρισμούς και σε μεγάλο βαθμό αλληλοσυνδέονται. Αφήστε που πάντα παραμονεύει ο κίνδυνος ανεξέλεγκτων καταστάσεων, όπως ο βομβαρδισμός του Ιράν από ισραηλινά αεροπλάνα, ας πούμε.
Αν στα παραπάνω προστεθεί και η επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπίσουν οι ΗΠΑ με την ευθύνη που τους αναλογεί το περιβάλλον και το φαινόμενο του θερμοκηπίου που απειλεί τον πλανήτη, γίνεται αντιληπτό ότι ο Μπάρακ Ομπάμα και η κυβέρνησή του αναλαμβάνουν τα ηνία της υπερδύναμης σε μία πολύ δύσκολη και ευαίσθητη συγκυρία. Επιπλέον, πέρα από τα 63 εκατομμύρια αμερικανών που ψήφισαν την αλλαγή και θα πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση, υπάρχουν και τα 55 εκατομμύρια που δεν θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα. Γι΄ αυτό και δεν πρέπει να αναμένονται θεαματικές ενέργειες με το που θα αναλάβει τον Ιανουάριο ο Μπάρακ Ομπάμα. Ωστόσο, εκείνο που σίγουρα και γρήγορα θα αλλάξει , θα είναι το κλίμα και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Αγγελος Στάγκος
[email protected]