Πρόκειται για μία απεγνωσμένη προσπάθεια ανάκαμψης του κ. Κ. Καραμανλή και της κυβέρνησης του, που ποντάρει κυρίως στη σύγκριση του ιδίου με τον κ. Παπανδρέου. Γιατί αν ποντάρει και στη σύγκριση των στελεχών της σημερινής κυβέρνησης με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε οποιοδήποτε επίπεδο, δεν θα έχει καμία τύχη, ακόμη και τώρα που το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν είναι στα καλύτερά του.
Ο υπογράφων δεν είναι θαυμαστής του κ. Γ. Παπανδρέου και αυτό είναι φανερό από τα κείμενά του. Ωστόσο, πιστεύει ακράδαντα ότι ο κ. Καραμανλής έχει αποτύχει σε τέτοιο βαθμό ως πρωθυπουργός μιας από τις χειρότερες κυβερνήσεις που έχει γνωρίσει η χώρα, τουλάχιστον μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή τα τελευταία 65 χρόνια περίπου. Επομένως έχει δοκιμαστεί και χρειάζεται μπόλικο θράσος για να θέλει πάλι να κεφαλαιοποιήσει στην στυλιζαρισμένη και ανούσια ρητορική ευκολία του. Τουλάχιστον ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει δοκιμαστεί ακόμη σαν πρωθυπουργός.
Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα του βγει του κ. Καραμανλή και άλλωστε δεν είναι δίκιο να του βγει. Αλλά επειδή στην πραγματικότητα ο λαός δεν είναι σοφός και ας λέγεται το αντίθετο, ποτέ κανείς δεν ξέρει. Ελπίζω ότι η πλειοψηφία των πολιτών θα έχει καταλάβει ότι ο κ. Καραμανλής είναι μία πολιτική φούσκα που ξεφούσκωσε, όπως ξεφούσκωσαν διάφορες φούσκες της οικονομίας, του χρηματιστηρίου, του real estate. Αν κάποιος αναλογιστεί όσα έλεγε ο σημερινός πρωθυπουργός όταν ήταν στην αντιπολίτευση και όλα όσα έκανε και είπε όταν πήρε την εξουσία, θα αντιληφθεί εύκολα γιατί πρόκειται για φούσκα που ξεφουσκώνει πλέον.
Ο κ. Καραμανλής δεν δίστασε όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση να ακολουθήσει μία ισοπεδωτική τακτική που δεν άφηνε τίποτα όρθιο. Αυτός και οι δικοί του εξανίστανται τώρα όταν κάποιος από την αντιπολίτευση τώρα «ξεφεύγει», αλλά ο κ. Καραμανλής ήταν εκείνος που αποκάλεσε μέσα στη Βουλή τον τότε πρωθυπουργό κ. Κ. Σημίτη «αρχιερέα της διαπλοκής». Όταν δε ανέλαβε την εξουσία φρόντισε να ακυρώσει όλο το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης, αντί να το συνεχίσει. Κατείχε πλέον την εξουσία και έκανε αντιπολίτευση. Προχώρησε στη διαβόητη απογραφή που έβαλε χωρίς λόγο σε επιτήρηση την χώρα, ήλθε σε σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ενωση στο θέμα του «βασικού μετόχου», παραποίησε τα στοιχεία της οικονομίας και της ανεργίας, έδειξε ανεπάρκεια σε κάθε κρίσιμη στιγμή με κορύφωση τις περσινές πυρκαγιές, κομματικοποίησε πλήρως το κράτος, που είχε αρχίσει να ξεφεύγει από αυτή την κατάρα επί Σημίτη και τα στελέχη που επέλεξε ήταν συνήθως το ένα χειρότερο από το άλλο.
Ο κ. Καραμανλής προσπάθησε να βάλει τον μανδύα του μεγάλου μεταρρυθμιστή και τα έκανε και εκεί μούσκεμα, όχι μόνο γιατί δεν τολμούσε, αλλά και γιατί αρκετές από τις αλλαγές ήταν προς τα πίσω. Παράδειγμα το πισωγύρισμα στην ανεξαρτησία των «ανεξάρτητων αρχών». Οι καλύτερες όμως επιδόσεις του ήταν στα κάθε μορφής σκάνδαλα, από τον Χούπη μέχρι τα δομημένα ομόλογα, από τους κουμπάρους μέχρι τον Ζαχόπουλο, με κορυφαίο βέβαια εκείνο του Βατοπεδίου. Σε όλα σχεδόν ήταν μπλεγμένα άτομα του περιβάλλοντός του και στην καλύτερη περίπτωση, του καραμανλικού μηχανισμού στη Θεσσαλονίκη. Το γεγονός ότι για πολύ καιρό ήταν «αδιάβροχος», ή ότι δεν εμπλέκεται προσωπικά (δεν υπάρχουν ακόμη ενδείξεις ή αποδείξεις) δεν σημαίνει ότι δεν έχει τεράστιες πολιτικές ευθύνες, όταν μάλιστα πάσχιζε να στηρίξει μέχρι την τελευταία στιγμή υπουργούς του που είχαν εμπλακεί.
Τα χειρότερο ίσως είναι ότι ο κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή του είναι ότι τα έχουν κάνει θάλασσα με την οικονομία και την καθημερινότητα. Τα είχαν κάνει θάλασσα πριν ξεσπάσει η διεθνής κρίση και φυσικά όταν αυτή ξέσπασε, τα πράγματα έγιναν χειρότερα χωρίς μάλιστα να υπάρχει κάποια ένδειξη ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί χάρις σε μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση. Αντίθετα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χειροτερεύσει.
Με αυτή την έννοια λοιπόν θα είναι προκλητικό μέχρι γελοιότητας αν ως τις εκλογές ο πρωθυπουργός προσπαθήσει να μας βάλει στο δίλλημα «Καραμανλής ή χάος» ή την παραλλαγή του «υπευθυνότητα ή ανευθυνότητα». Ετσι μ έρχεται να φωνάξω... χάος, χάος, ή... α