Την κρίση επιδεινώνει το γεγονός ότι ταυτόχρονα φτάσαμε ως έλληνες στα δικά μας οικονομικά και κοινωνικάαδιέξοδα, στα οποία ήτανμαθηματικά βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα καταλήγαμε λόγω των λεγόμενων «ιδιαιτεροτήτων» που χαρακτηρίζουν τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας μας. Και σαν να μην φτάνει αυτό, έχουμε μία κυβέρνηση που έχει αποδειχθεί περίτρανα ανίκανη, μία αξιωματική αντιπολίτευση που δεν πείθει, μία Αριστερά που λαϊκίζει ασύστολα και μήντια που δεν αφήνουν τίποτα να ανθίσει.
Είναι φανερό ότι τα παραπάνω συστατικά είναι ικανά από μόνα τους να μπερδεύουν τους πολίτες, που τώρα όμως πάνε να τρελαθούν καθώς ούτε το διεθνές περιβάλλον τους επιτρέπει να τρέφουν ελπίδες. Οι κυβερνήσεις των μεγάλων χωρών αντιμετωπίζουν με αμηχανία την κρίση αφού παρά τα μέτρα που παίρνουν αυτή βαθαίνει, στην Ευρωπαϊκή Ενωση επικρατεί πλέον το σύνθημα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και ελάχιστες είναι οι πιθανότητες ότι θα υπάρξει κοινοτική αλληλεγγύη προς τις υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα. Τα ευρωομόλογα δεν προχωρούν, σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, γιατί δεν τα θέλει η Γερμανία και μόνον οι φήμες ότι Παρίσι και Βερολίνο πρόκειται να καταθέσουν ένα σχέδιο σωτηρίας, δημιουργεί κάποιες προσδοκίες, αν και θα δούμε περί τίνος πρόκειται στην έκτακτη σύνοδο κορυφής στα τέλη Φεβρουαρίου. Στο μεταξύ φυσικά, η ανεργία θεριεύει και απειλεί!
Μέσα σε αυτό το κλίμα εμφανίστηκε την περασμένη εβδομάδα ο κ. Καραμανλής στην τηλεόραση και ζήτησε περίπου κατανόηση, αλλά και συναίνεση. Όταν ό ίδιος έχει φροντίσει από τότε που ήταν στηναντιπολίτευση, αλλά ακόμη περισσότερο όταν έγινε πρωθυπουργός, να κόψει όλες τις γέφυρες με το ΠΑΣΟΚ. Λοιδόρησε όσο δεν έπαιρνε την κυβέρνηση Σημίτη και όταν ήλθε στην εξουσία, αντί να πάρει τη σκυτάλη και να προχωρήσει, εφαρμόζοντας το δικό του πρόγραμμα βεβαίως, σπατάλησε 4-5 χρόνια προσπαθώντας να ακυρώσει όλο το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης και να βάλει σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ σε θέση κατηγορουμένου. Δεν μπορεί μάλιστα να χρησιμοποιήσει κάποιο άλλο επιχείρημα, αφού η κυβέρνησή του δεν έχε να επιδείξει κάποια επιτυχία σε οποιονδήποτε τομέα. Αρα δεν μπορεί να προσδοκά και συναίνεση πλέον καιας επισημαίνει ο πρώην Πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Κωνσταντόπουλος την Κυριακή στην «Καθημερινή» ότι απαιτούνται συναινέσεις σε μερικά θέματα για να βρεθούν λύσεις.
Στην πραγματικότητα, ο κ. Κωνσταντόπουλος δεν έχει άδικο. Απαιτούνται συναινέσεις για να αλλάξει η κατάσταση στην παιδεία, στη δημόσια διοίκηση, στην υγεία και φυσικά στην οικονομία. Υπάρχουν αρκετοί νουνεχείς άνθρωποι, με τα πιστεύω τους, που είτε βρίσκονται κοντά ή μέσα σε κόμματα, είτε είναι μακριά από αυτά, αλλά που βλέπουν τα αδιέξοδα και αγωνιούν. Που ξέρουν πολύ καλά ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι αποτυχημένη, που αντιλαμβάνονται τα παιχνίδια που παίζουν εξωθεσμικοί παράγοντες μέσω των μήντια, αλλά που επίσης αμφιβάλλουν αν οι εκλογές θα είναι αρκετές για να λυθούν προβλήματα. Αφήστε που κανείς δεν γνωρίζει πότε θα γίνουν εκλογές και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Νέα Δημοκρατία δεν βλέπει πρωτιά και το ΠΑΣΟΚ δεν βλέπει αυτοδυναμία. Πιθανότατα, ούτε οι ευρωεκλογές θα στείλουν κάποιο καθαρό σήμα και δεν αποκλείεται να συνεχίσουμε να σερνόμαστε μέχρι να μας βγει η ψυχή.
Τους ανθρώπους που βλέπουν τα αδιέξοδα της χώρας, που θέλουν να κινηθούν κάποια πράγματα , να παρθούν σωστές αποφάσεις και να εφαρμοστούν, να λυθούν προβλήματα χωρίς κομματικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις επιχειρούν να κινητοποιήσουν με κοινό άρθρο τους στην «Καθημερινή της Κυριακής», οι κ.κ. Β. Κοντογιαννόπουλος, Στ. Μάνος και Γ. Μπουτάρης, άνθρωποι αποδεδειγμένα καλών προθέσεων. Θεωρούν προφανώς ότι πρόκειται για εκείνο το σκεπτόμενο ποσοστό του πληθυσμού με την αίσθηση κοινωνικής ευθύνης, το οποίο καταλαβαίνει ότι «δεν πάει άλλο» και κάτι πρέπεινα γίνει γιατί η χώρα βουλιάζει. Τους καλούν να αναλάβουν δράσηκαι είναι σαφές ότι η πρόσκληση έχει την έννοια πλαισίωσης μίας πολιτικής κίνησης που βρίσκεται σταγεννοφάσκια της. Δεν ξέρουμε αν η κίνηση θα ενσωματώσεικαι τον κ. Π. Τατούλη, αλλά η πείρα έχει δείξει ως τώρα ότι οι έλληνες δεν κινητοποιούνται από ανθρώ