Το κακό άρχισε φυσικά με την περιβόητη «απογραφή», για την οποία συνυπεύθυνοι είναι οι κ.κ. Καραμανλής και Αλογοσκούφης, συνεχίστηκε με την ιστορία του «βασικού εταίρου» και έφτασε αποκορύφωμά της με τα αλλοιωμένα στατιστικά στοιχεία και τα αναξιόπιστα προγράμματα σταθερότητας που παρουσιάζαμε στις Βρυξέλλες. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και οδυνηρά. Και είναι οδυνηρά, όχι γιατί οι εταίροι μας επέβαλαν τελικά όρους και λιτότητα, αλλά περισσότερο γιατί αυτοανασκολοπηθήκαμε και γίναμε τα δακτυλοδεικτούμενα μαύρα πρόβατα της Ευρώπης.
Σε μεγάλο βαθμό αυτά έγιναν γιατί ο κ. Καραμανλής και οι συνεργάτες του δεν κατάλαβαν και μάλλον συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν ότι η χώρα, ως μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης είναι υποχρεωμένη να κινείται μέσα σε ορισμένο πλαίσιο και ορισμένους κανόνες, ότι μία συνεχής ζύμωση βρίσκεται σε εξέλιξη στις Βρυξέλλες και ότι οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί συνομιλούν συνεχώς, ανταλλάσσουν απόψεις και βλέπονται.
Όπως είναι γνωστό, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβαλε τη χώρα στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση βασιζόμενος στις σχέσεις του με τον Ντ Εσταίν της Γαλλίας και τον Σμίτ της Γερμανίας, ο Ανδρέας Παπανδρέου έχτισε μία ειδική σχέση με τον Μιτεράν και φρόντιζε να έχει επαφές με τους ευρωπαίους μέσω των υπουργών του (στο Υπουργείο Εξωτερικών υπήρχε υφυπουργός, η αναπληρωτής υπουργός που ασχολιόταν με την Ευρώπη και μαζί του γενικός γραμματέας) , ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε και αυτός τα πάρε δώσε του με τον Κολ και τον Γκένσερ, ο Κώστας Σημίτης είχε σαν Α και Ω της πολιτικής του τη σύγκλιση με την Ευρώπη και έτσι μπήκαμε στην ΟΝΕ και η Κύπρος στην Ε.Ε. (μεγάλη η συμβολή του Μακαρίτη Γιάννου Κρανιδιώτη, όπως και του Θ. Παγκάλου).
Δυστυχώς, οι σημερινοί απέχουν εντελώς. Η Ελλάδα λάμπει δια της απουσίας της (σημαντική η συμβολή του μακαριστού Χριστόδουλου στην απομάκρυνση από την Ευρώπη) από τις συνεχείς ζυμώσεις και σε πολλαπλά επίπεδα των Βρυξελλών και επομένως δεν παίρνει μυρωδιά από τις τάσεις που επικρατούν και από όσα γίνονται, οι υπουργοί δεν μετέχουν για διάφορους λόγους στα συμβούλια (χαρακτηριστική περίπτωση ο κ. Σουφλιάς) και ο πρωθυπουργός δεν έχει κτίσει καμία ειδική σχέση και στις συνόδους κορυφής περιφέρεται σιωπηλός και αμήχανος, ή κρύβεται στο δωμάτιό του. Καταφέραμε μέχρι και την Καγκελάριο της Γερμανίας, την κα Μέρκελ, να την έχουμε σχεδόν απέναντι.
Η οικονομική κρίση κάνει σαφές, ακόμη και στους πιο ανόητους, ότι το παιχνίδι παίζεται εκτός Ελλάδας από τα μεγάλα παιδιά και οι εξελίξεις εξαρτώνται από αυτούς, Οι ηγέτες των μικρών χωρών, όπως η δική μας, πρέπει να έχουν τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά, να είναι απολύτως εξωστρεφείς, να διατηρούν σχέσεις με τους ομολόγους τους και να σπρώχνουν στελέχη, υπουργούς και εκπροσώπους θεσμικών οργάνων να μετέχουν συνεχώς και αδιαλείπτως στις ζυμώσεις, στα συμβούλια στις συζητήσεις. Να σπρώχνουν δηλαδή όλη τη χώρα προς την ουσιαστική σύγκλιση. Δεν ξέρω για τα άλλα, αλλά είναι βέβαιο ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου είναι πολύ περισσότερο κοσμοπολίτης από τον «καταλληλότερο»κ. Κ. Καραμανλή.
Αγγελος Στάγκος
[email protected]